Vandaag heb ik een belangrijke mededeling: Ik stop ermee. Als ietwat gezette columnist lijkt het me beter om de eer aan mezelf te houden. Dat ik misschien niet lang leef is nog tot daar aan toe, daar valt mee te leven, maar ik bepaal dat liever zelf. Voor je het weet lig ik ook op de Mauritskade (in Den Haag hebben we er ook één) met een mes in mijn buik. Per slot van rekening is Rotterdam al min of meer aan de beurt geweest met Fortuijn, Amsterdam gisteren met Theo van Gogh (op 2 november, hetgeen in het Amerikaans als 11-2 wordt geschreven, 112 dus), dus ja…Den Haag is niet voor niks de derde stad van Nederland, zal ik maar zeggen. Mijn ongezouten meningen over het uitgaansleven, de bijtende kritieken op mijn vroegere school (waar nu alleen nog maar buitenlanders op zitten; het is The English School geworden namelijk) en de hier en daar kwetsende opmerkingen over buitenlandse deejays moeten aan banden worden gelegd en dan liever niet aan banden met Al Quaida (betekent letterlijk ‘de basis’, om Freek te parafraseren: “ze gaan net zo lang door tot de islam ‘de baas-is’ ”). Ik ben vandaag de deur niet uitgeweest en ben voorlopig niet van plan de deur nog uit te gaan. Dankzij de thuisbezorgservice van Albert Heyn (“Albert” geheten, althans, ik mag Albert zeggen) kan ik het nog wel even uitzingen al moet ik soms wel 5 keer bellen voordat er ook daadwerkelijk een blanke bezorger komt. Ik neem geen risico meer. Deze column schrijf ik ook niet zelf, ik heb een stroman gevonden die het risico wil nemen om zijn IP-adres eraan te verbinden. Misschien dat zinnen lopen daarom ook niet altijd gewend bent zoals je, het is niet anders. We wonen in een Nieuw Nederland dames en heren, ik vrees dat we eraan moeten wennen. Ik had na Murat D. al de stille hoop dat Nederlanders het ‘welletjes’ vonden. Dat we de tolerantie-grens bereikt hadden. Het bleek niet het geval. Twee items in “Twee Vandaag” waren genoeg om de afschuw over dansende jongeren bij het Terror College te bagataliseren. “Die jongens weten niet wat ze roepen”. Op zich klopt dat. Je kunt je ook afvragen of je het iemand kwalijk moet nemen als je van jongs af aan zieke denkbeelden ingeprent krijgt. Vrouwen zijn laag (ok, in sómmige gevallen hebben ze wel een punt natuurlijk), homo’s zijn minder dan varkens, varkens zijn te min om te eten (kun je nagaan homo’s!), wat heb je aan een clitoris?, sterven is schitterend want je sterft voor Allah (misschien een hele aardige vent maar niemand heeft hem ooit echt gesproken dus ik blijf het link vinden om er van uit te gaan dat het wel goed komt), na je dood krijg je als beloning 77 maagden (lijkt me ten eerste een hels karwei, ten tweede weet je dat dames die maagd gebleven zijn meestal niet van de categorie Katja Schuurman zijn; Majoor Boshardt is bijvoorbeeld nog maagd, dat weten we zeker. Aan de andere kant is zij gelukkig niet van de islam dus zal haar dit lot bespaard blijven), kortom: is het een Islamitisch jongetje kwalijk te nemen dat je een hekel hebt aan mensen die anders denken? Misschien niet. Maar misschien is het dan ook tijd om te vertrekken naar een plek in de wereld waar die aangeleerde denkbeelden gemeengoed zijn. En die plekken in de wereld

worden er de komende jaren alleen maar groter op vrees ik.Vanavond zag ik op televisie een aantal Marokkanen. Dat was te verwachten. Veel goedwillenden natuurlijk, want die zijn er ook, dit alles door de NOS voor de camera gehaald om de boel niet te erg te laten escaleren. Zoals ik na de moord op Fortuijn al eens schreef is maar liefst 93% van de journalisten in Nederland (tv, schrijvende pers en radio dus) links-stemmend, men stemt PvdA, Groen Links of SP en er is zelfs hier en daar een achtergebleven communist. Echt objectieve verslaggeving van wat meer rechtse ideëen zoals die van Fortuijn of Van Gogh kun je dan moeilijk verwachten en dat komt mooi uit want die objectiviteit zie je dan ook nergens. Gisteren zag ik enkele journalisten echt kraken toen ze toch wel moesten toegeven dat de boel ‘een beetje heel erg uit de hand begint te lopen’. Men wilde er niet aan maar men moest wel. Vanavond zat een dame van “Twee Vandaag” met de lieve oortjes te klapperen bij het aanhoren van de Islamitische moskee-gangers. Theo had het over zichzelf afgeroepen, we moesten niet denken dat dit het heilige land is, we moesten zéker niet denken dat onze normen en waarden de juiste zijn en dat als je Islamieten uitscheldt je nu eenmaal actie kunt verwachten, een oproepje tot een Jihad, een heilige oorlog tegen ‘ons’ als ongelovigen, enzovoorts. Mijn vreedzame inborst heeft het dan even zwaar; dit soort taal moeten we eigenlijk niet accepteren maar –‘in de geest van Theo’- men moet kunnen zeggen wat men wil. Alleen wat mij betreft liever niet hier in Nederland maar in het land van herkomst. Ik ben er echt klaar mee. Tevens is er volgens mij nog altijd een verschil tussen “vrije menings-uiting” en “aanzetten tot haat”, maar dit terzijde. Theo van Gogh was een aparte persoonlijkheid. Ik heb hem één keer gesproken, dat was na een opname van zijn programma “De Hunkering” in onze toenmalige discotheek “The Opera” in Arnhem. Tijdens de opname had hij zich heerlijk op zijn “Theo’s” gedragen. Het was rond de Kerst, er waren oliebollen uitgedeeld en Theo hoopte dat men met die oliebollen ging gooien want dat kun je natuurlijk verwachten bij opgeschoten disco-jeugd. Uiteraard kwam dat uit; na iedere kwetsende opmerking vloog er een oliebol naar Theo’s hoofd en hij vond het heerlijk. Geweldig was zijn opmerking: “Wat een KUT-stad is dat Arnhem toch, hè? Het is toch écht een stukje Duitsland!!” waar ik niet alleen erg om moest lachen maar me ook héél erg in kon vinden (we hadden dagenlang gesoebat met de Gemeente Arnhem omdat de camera-wagens niet bij de discotheek mochten staan. “Hoezo niet?” werd uitsluitend beantwoord met “Daarom niet”. Arnhem’s gemeente ten voeten uit), sorry als er mensen zijn die uit Arnhem komen maar jullie Gemeente is wel écht de ergste van Nederland volgens mij. Zo blij dat we daar al jaren weg zijn!Na afloop van de opname kwam Theo even gezellig op kantoor zitten. Zijn (in die tijd acht-jarig) zoontje liep ook rond en hij keek vertederd naar het kleine kind. Een totaal andere Theo van Gogh zat aan tafel. Een biertje stond voor hem, de zwarte schmink onder zijn ogen was duidelijk zichtbaar (want Theo wilde er zo onaantrekkelijk mogelijk uitzien, hetgeen overigens prima lukte), de eeuwige bretels konden even naar beneden. “Het was wel een leuke uitzending volgens mij, hè?” vroeg hij. Ik antwoordde “Ik dacht het wel, IK heb in ieder geval erg gelachen.” Theo knikte instemmend en tevreden. Ik vroeg hem of hij nooit last had van bedreigingen op straat. Ik bedoelde hiermee gewoon Nederlanders die een hekel aan hem hadden, beledigd waren in zijn programma of gewoon sowieso rottigheid zochten. In die tijd was Theo nog niet al te vaak in het nieuws geweest met uitgesproken meningen over Moslims en dergelijken, het was ook jaren vóór de Fortuijn-periode. Theo knikte, ten teken van het feit dat hij de vraag wel begreep, maar zei resoluut “Bang ben ik niet maar ik zoek het ook niet op. Ik reageer niet als een groepje jongeren me uitdagen. Als ik dát ga doen krijg ik natuurlijk zó een klap voor mijn kop, dat begrijp ik ook wel. Maar bang ben ik niet. Op het moment dat ik bang word heeft de andere partij gewonnen, dus dat nooit.” Ik vond het toen al een dappere uitspraak.Gisteren is Theo wel bang geweest en dús heeft de andere partij gewonnen. Toevallig kende ik iemand die “het” heeft zien gebeuren en dat is geen pretje. Theo is, volgens deze getuige, na de eerste kogel de straat nog overgestoken en heeft gesmeekt voor zijn leven. Een gruwelijk beeld. Ook heeft er nog een bijstander tegen de Godsdienstwaanzinnige (=de dader) geroepen: “Doe het alsjeblieft niet!” maar zoals we nu weten heeft het niet mogen baten. Hij sprak zeker geen Nederlands. Iedereen vraagt zich af hoe het nu verder moet. Alle Godsdienstwaanzin zal voortgaan en waarschijnlijk alleen maar verhevigen. Ik háát alle extremisten, zowel Christelijke als Moslim-extremisten, zowel extremistische Dierenactivisten als extremistische voetbalfans, alle fanatiekelingen zijn gevaarlijk. Ik haat ze, daar ben ík dan weer fanatiek in. Moorden, beïnvloeden of manipuleren uit naam van welk Geloof dan ook is fout en als we daar niet NU eens wat aan gaan doen is de situatie onhoudbaar. Iedereen die zijn Geloof als Waarheid predikt is al fout bezig. Het heet niet voor niets “geloof”, als iemand zeker wist hoe het allemaal zat heette het namelijk “wetenschap”.De tevreden roker Theo van Gogh is dan toch gestopt met roken. Onvrijwillig. Maar het smeult nog wel even door….En daarom stop ik dus als columnist. Het wordt gewoon té link. Ik ben ook nog eens oud-fietser en nu ook Gerrie Knetemann gisteren nog overleed ben ik nóg banger! In wat voor land leven we toch? Als zelfs Gerrie Knetemann al dood is? Ik wil trouwens tot slot nog even het Journaal nomineren voor “de Zwatelaar” bij Kopspijkers. Onder de foto van Gerrie stond in zijn naam een tweetal fouten: ‘Gerri Kneteman’. Dus: zonder “e” achter zijn voornaam en zonder “n” achter zijn achternaam. Twéé fouten onder een foto van deze overleden wielergrootheid is wel héél erg triest. Althans: dat vind ik. Dat is mijn mening. En dat is link, een mening….ik ben als de dood voor die extremistische journaal-redaktie. En dan ga ik nu verder met het dichtlassen van de voordeur en doe ik de gordijnen dicht. Uit pure angst. Mij zien jullie niet meer. Ik heb al teveel gezegd.En als er dan gevraagd wordt: “Waar is die Peter van Leeuwen?” zeg dan maar: “Peet is lam. Geslagen.”