Aangezien ik in Den Haag ben geboren, getogen en vooral aanzienlijk ben (op)gegroeid heb ik een voorliefde voor ADO Den Haag, de plaatselijke voetbalclub. Als kind werd ik in 1978 opeens volledig gegrepen door de voetbalsport. Het was ten tijde van het WK Voetbal in Argentinië en de sfeer eromheen boeide me enorm. Vanaf dat moment werd ik echt voetbalfan.Het valt me op dat houseliefhebbers bijna nooit voetbalfans zijn. Als ik weer eens een weergaloze column had afgeleverd die toevallig wat voetbalelementen bevatte kreeg ik steevast een wat teleurgestelde reaktie te horen. “Ja, ik hou niet zo van voetbal”.

Gaan house en voetbal niet samen? Zou kunnen hoor. Zoals humor en sex ook niet samen gaan. Er is niks erger dan lachen tijdens de sex, voor iedereen die weleens gelachen heeft moet dit bekend voorkomen. Voor iedereen die ook wel eens sex heeft gehad helemaal. Ik heb het zelf ook wel eens meegemaakt. Lachen tijdens (of net vòòr) de sex. Ik vind het vreselijk. Nu kwam het in mijn sexueel actieve jaren (1980-1981) helaas vrij vaak voor dat dames echt niet meer bijkwamen als ik mijn broek uittrok en ik vond dat toch…ja, niet bepaald motiverend. Alsof ze nog nooit eerder een Goofy onderbroek gezien hadden! Gmpf. Ach kom, jullie kennen dat toch wel? Dat er iets grappigs gebeurt tijdens de sex? Dat opeens de hond even polshoogte komt nemen vlak voor het moment supreme, met zijn neus tussen de bilspleet? Of dat het kleine zusje van haar toch wakker wordt (“Ze wordt normaal nòòit wakker!”) terwijl je echt enorm je best doet om Tarzan vlekkeloos te imiteren? Of dat je per ongeluk in het heetst van de strijd een heel tafeltje vol rode wijn omschopt, of dat je heel erotisch met geen mogelijkheid die strakke spijkerbroek over je enkels krijgt (achteraf misschien beter eerst die “cojboj-laarzen” uit kunnen trekken)

Of dat (en dat is het ergst) je wordt betrapt door ouders, zusjes die het niet mochten weten of -het summum- door de politie. Dat laatste heb ik één keer meegemaakt en dat kan ik jullie niet aanraden. In de tijd dat ik nog geen geld had voor een hotel en dus helemaal niet voor een eigen huis (altijd slecht geweest in Monopoly) moest “het” wel eens gebeuren in de auto. Je krijgt er toch een bepaalde handigheid in dus je weet op een gegeven moment de “stille” plekjes wel te vinden. “Hier komt echt nooit iemand,” fluister je naar het afwachtende meisje en vrijwel altijd gebeurt het: binnen 10 minuten blijkt die uitspraak niet geheel op waarheid te berusten. Ai, politie. Verschrikt kijk je beiden op, wetende dat de man met de grote zaklantaarn echt wel even polshoogte komt nemen (figuurlijk gelukkig). Vreemd, want zo’n overdreven beslagen autoruitje zegt toch niks? Had toch ook een wat te warm afgestelde verwarming kunnen zijn of een kennel hijgende honden? Ga boeven vangen! “Goedenavond,” zegt de diender die hooguit een jaar ouder kan zijn dan jij, “we kregen een telefoontje over een verdachte auto maar ik zie het al….neem voortaan lekker een hotel, ja?” “Ja agent” zeg ik netjes terwijl ik iets heel anders denk. Gmpf, spelbreker. Moet je ‘m zien lopen…tssss….als iemand het motto “die pet past ons allemaal” geweld aandoet is hij het wel! Snotneus. Geërgerd draai ik het raampje weer omhoog. Het meisje zag er wat minder de humor van in dan ik. Natuurlijk is -als je jong bent- in de auto klooien hartstikke spannend en waarschijnlijk ook wel erotiserend maar zo’n knuppel van een politieagent past dan niet in het plaatje. En buiten dat, het meisje heeft natuurlijk even wat meer moeite om de boel te fatsoeneren dan ik (“kut, waar is dat ding, even wachten…auw…shit, auw auw, voorzichtig”) dus de stemming is er aardig uit. The moment has passed. Too bad. Dit verhaal is echt gebeurd, het moet 1990 geweest zijn. Het meisje heb ik nooit meer gezien en van de daadwerkelijke daad is het later ook nooit meer gekomen. Ik vond het achteraf wel grappig maar het onderstreept mijn stelling: sex en humor gaan niet samen. Zoals Youp ooit zei: “in het begin vertelde ik wat moppen tijdens de sex, dan had zij er ook nog wat aan, dacht ik nog.” Dat gaat dus niet samen.

Waarom begin ik hierover? O ja, omdat house en voetbal ook niet samen lijken te gaan!Toch is dat niet helemaal waar. Afgelopen gisteren keek ik naar onze regionale belastinggeldverslindende omroep TV West en daar zag ik tijdens het ADO Journaal niemand minder dan DJ REMY! Hij werd gevraagd door de ooit als “Haagse Harry” bekend geworden presentator J. Huf of hij wilde meewerken aan een nieuwe tune voor ADO, die gespeeld zou gaan worden als de spelers het veld op lopen. Remy zei zowaar “ja” en dat vind ik dus leuk. Niks credible progressive, althans: ik kan me niet voorstellen dat de spelers tijdens diepe beats en lange breaks het veld oplopen, met progressive is alle fut er zo uit, lijkt mij, nee, niets van dat al, Remy gaat een leuke tune maken in samenwerking met wat andere artiesten. Ik ben zo benieuwd naar het eindresultaat! Ik kan het dus ook zelf gaan beluisteren want ik heb dus sinds kort die ADO Clubcard. Ik hou jullie op de hoogte.

Zijn jullie wel eens naar een voetbalwedstrijd geweest? Dat is lachen man. De echte humor hoor je op de tribune! Leuke sis-geluiden, oerwoudgeluiden, afgewisseld met af en toe een echt leuke opmerking (zoals tegen de volledig kale scheidsrechter: “Hé krullenbol”). Binnenkort is dat verleden tijd want er ligt een voorstel om tijdens kwetsende spreekkoren voortaan klassieke muziek ten gehore te brengen. Vind ik een goed voorstel. Horen ze eens een ander soort strijkers. Een ander idee lijkt mij om alle hekken onder 220 Volt te zetten. Zit er ook weer eens wat spanning in de competitie.In 1987 nam ik Oom Rob, die voor een weekje uit Canada over was en vroeger voetbalfan was, eens mee naar FC Den Haag (zoals de club eigenlijk heet) tegen Ajax. Na ongeveer 40 minuten was het alweer gebeurd: de wedstrijd werd gestaakt omdat Den Haag supporters vanaf de tribune stukken tribune het veld opgooiden. Vond de scheids aanleiding om te staken. Dat had ie beter niet kunnen doen. Het veld werd belegerd en hier en daar hoorde ik kledingstukken scheuren aan het prikkeldraad. Eén jongen haalde zijn hele arm open. Een man van de EHBO zei nog: “als je je arm wilt houden moet ie worden gehecht” maar de arme jongen was er zeker niet zo aan gehecht. Oom Rob en ik hebben moeten rennen voor ons leven. Eenmaal veilig thuis (althans dat dachten we) zagen we een man uit zijn auto getrokken worden door hooligans. Gingen zeker neuken met zijn allen, hopend dat er geen politie zou komen. Het was een slagveld in heel Den Haag. Kijk, dat is nou voetbal…je bent onder de mensen. Daarom ben ik erg blij met mijn ADO clubcard en met de nieuwe tune van ADO die binnenkort wellicht op Silly Symphonies zal worden gepresenteerd.Dat was m weer, de column van Leeuwen, deze keer bestaande uit wat los zand. Volgende week gaat het weer ergens over, ok?