Ik heb de vorige keer al verteld over een soort schoolreünie waar ik afgelopen vrijdag naar toe moest/ging. Het gebeuren vond plaats op het voetbalterrein van JAC in Wassenaar en die lokatie -Wassenaar- was niet vreemd gekozen want mijn vroegere school (het Nèhderlands Lyceum) was gewoon een kakschool. Er is geen ander woord voor. Voor het hele gebeuren was ik uitgenodigd door een vroegere schoolvriend van mij, Patrick Dekker. Patrick was een keer blijven zitten in de 1e brugklas en dat kwam bepaald niet omdat hij er álles aan had gedaan, sterker nog: het 1e jaar voor Patrick was één groot feest, voor de leraren wat minder. Mede omdat ik zijn broer goed kende werden we al snel vrienden in mijn eerste jaar op het Nederlands (en voor Patrick dus het tweede) en dat zijn

we eigenlijk de gehele middelbare schooltijd gebleven. Maar je weet hoe dat gaat, dat verwatert op den duur, zeker als je als Patrick zijnde besluit om naar Bonaire te gaan. Mooi eiland, prima, niks mis mee, maar wél een pokke-eind uit de buurt natuurlijk. Hij had destijds (op de Middelbare school that is) een mooie vriendin, ik kan niet

anders zeggen. Kan wel, maar zou niet eerlijk zijn. Esther heette ze en ik weet niet hoe het met jullie is maar bij meisjesnamen hangt het er altijd van af wie je als eerste in je hoofd krijgt of je die naam leuk vind. Kennen jullie dat? Als je bijvoorbeeld een superstomme, lelijke Esther kent uit je jeugd dan is die naam voor altijd verpest. Zo heb ik dat met Sylvia’s, Annemieken, Karinnen of Karins en ook bij de naam Helen krijg ik hem niet hard op voorhand. (Helen korten ze ook af als “Hel” dus dan weet je het wel) Met Esther is dat een ander verhaal. Ik ken heus wel wat afzichtelijke en mega-irritante Esthers in mijn omgeving maar toch is Esther in mijn eerste fascinatie een lekker ding.De mooiste naam die ik ooit hoorde was van het meisje waar ik echt smóóóórverliefd op was op de lagere school en helemaal toen ze een vorm van borsten ging ontwikkelen in de brugklas. Ghilaine heette ze. Ik vertelde zelfs tegen mijn vriendjes in de straat dat het “aan” was tussen ons terwijl het meisje in kwestie natuurlijk van niets wist. Maar, zo had ik bedacht, die vriendjes zouden toch niet met mijn schoolvrienden in aanraking komen want tussen Wassenaar en het Bezuidenhout zat/zit ‘een wereld van milieu’ (citaat: Diane Charité, Koot en Bie). Dat zat wel goed. Op deze manier

sprong ik er zelf nog aardig uit en maakte ik nog wat indruk bij de jongens in de straat waar ik natuurlijk toch al de gevierde “boy” was, maar dat begrijpen jullie. Ghilaine was toevallig ook nog eens het nichtje van Patrick Dekker en zat bovendien bij ons in de klas dus ik kon heerlijk wegfantaseren over een lang en gelukkig leven met Ghilaine, of Kiki, zoals ze liefkozend door haar vriendinnen werd genoemd. Fantaseren was (toen nog) vrij onschuldig want ik ben een sexuele laatbloeier en al was ze masturberend, naakt voor me gaan staan had ik het nog niet eens gezien, maar goed. Verliefd was ik en zoentjes geven vond ik al heel wat en in mijn beleving (12 jaar oud) dacht ik dat de ooievaar de rest wel zou doen. DRAMA toen Ghilaine verliefd was!!! Ik was ontroostbaar want jullie begrijpen al, ze was niet verliefd op mij, hetgeen ik haar in die periode bepaald niet kwalijk kon nemen. Gelukkig duurde het niet lang en was ze weer spoedig virtueel van mij. Je begrijpt dat ik afgelopen vrijdag bij de reünie benieuwd was wat er van Ghilaine geworden was.Nou, slecht nieuws. De opkomst bij de reünie was niet bepaald groot en de mensen die ik onmiddellijk herkende wisten bij God niet meer wie ik was. Pas toen ik mijn naam vertelde was het: “O ja!!!! Dat meen je niet. Jij bent veranderd! Je was zo’n onooglijk dik mannetje! Wat doe jij tegenwoordig?” Nou, dus ik uitleggen dat ik tegenwoordig een hele populaire column schrijf voor de Mark van Dale-site en je zag die blikken van: “Jammer, hij kon zo goed leren” en aangezien niemand van mijn vroegere school ooit in de «O» komt en zal komen (Westwood is een heel ander verhaal) kende niemand mij ook daarvan. Domper 1. Domper 2 is de conclusie dat je echt oud wordt. Patrick Dekker was nog steeds met Esther, alleen daar bleef het niet bij. Ze hebben ook een dochter van 6 !!! En het kan erger, Hilde, ook een klasgenootje van mij, heeft kinderen van 10 (!!!!!) en 8. Ze keek ook niet blij, maar ja, eigen schuld, dan moet je maar niet zo jong die benen wijd blijven doen, dat gaat een keer mis, dan zit je te puffen in de Lamaze-class of hoe het ook heet en voor je het weet moet je een object zo groot als een basketbal door een gaatje duwen waar net een pingpongbal doorheen past. Dan ga je wel puffen, maar ja, beetje zelf naar gemaakt hè? Domper 3 was: geen Ghilaine. Niet dat ik nu nog wat voor haar voel, ik ben heeeeeeeeeeeeeeeeel gelukkig met mijn vriendin (die leest deze columns ook en ik wil een avond zonder ruzie), maar het was toch leuk geweest om te zien of ze danwel volledig dichtgegroeid is, danwel nog steeds mijn fantasie-Ghilaine van vroeger is. Patrick Dekker, per slot van rekening haar neef, wist te melden dat ze al meer dan 10 jaar in Amerika woont, ettelijke keren gescheiden is (nou ja, hij vertelde over één keer, maar in Amerika zal dat wel meer zijn) en geen kinderen heeft. Good for you Ghilaine. Het blijft een mooie naam. Domper 4: ik moest bijtijds weg. Druk, druk, druk. En je weet hoe dat gaat (ook met kakkers): na een biertje of 5,6 worden zelfs zíj gezellig maar toen moest ik weg. Jammer. Ik voelde me toch even terug in die tijd. De etterbakken van toen waren nog steeds etterbakken, iedereen, maar dan ook iedereen, was makelaar geworden, behalve Patrick, die het goed heeft gedaan in Bonaire en om de zoveel weken Business Class heen en weer vliegt (zonder bolletjes) en enkele andere klasgenootjes deden gewoon nog steeds bar weinig, net als toen op school.Het was even terug in de tijd en voor mij was het gunstig afgelopen. De meesten waren burgerlijk, vaak kaal en overwegend saai geworden, al dan niet met kinderen. En dat gaat gelukkig voor mij in ieder geval NIET op. En zo, jongens en meisjes, vond ik achteraf toch nog íets positiefs over mijn schooltijd. Zo, en nu maar snel naar jullie warme nestjes en: denk erom, oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker.