“Ik vond je vorige column erg leuk”, zegt S. tegen me. “Ik hou alleen mijn hart vast voor dat jaaroverzicht, dat zal wel weer zo serieus worden…..zucht”. Het was me duidelijk dat S., regelmatige bezoeker van het perceel van de «O» aan de Wijndaelerweg alwaar ik weleens een plaatje mag opzetten, er een hard hoofd in had. Mijn serieuze opmerkingen in deze columns worden dus blijkbaar niet gewaardeerd. Maar goed, met een jaaroverzicht ontkom je er niet helemaal aan natuurlijk, dus S.: sorry. Bij voorbaat. Toch is het niet de bedoeling hier een zwaarwegend jaaroverzicht neer te zetten. Ik heb gewoon even wat leuke (en minder leuke) feitjes op een rij gezet en daar een klein (of minder klein) verhaaltje bij geschreven. Laten we met het leuke nieuws beginnen: Volendam. Ik vond het zo leuk om al die oude topvoetballers nog eens in actie te zien. Marco van Basten, Ruudje Gullit, Frankje….Frenkje Rijkaard, Gerald Vanenburg…noem maar op. Ze speelden een benefietwedstrijd voor de slachtoffertjes van een flink fikje in een café dat “Het Hemeltje” heet. De naam deed voor 13 mensen ook daadwerkelijk eer aan. Honderden anderen liepen vreselijke brandwonden op. Het was een vreselijk ongeluk op Oudjaarsnacht, dat zal je me zeker niet horen ontkennen. Mijn mening over de berichtgeving over “DE RAMP”, zoals het altijd door het NOS-journaal wordt genoemd, is echter duidelijk: een jaar lang berichten over een brand is wat veel. Ze zijn nu wéér bezig. Geheel buiten proportie, maar daarover heb ik het afgelopen jaar voldoende geklaagd in deze columns. Maar goed, ik wil Dhr. Veerman nog wel even bedanken voor die mooie benefietwedstrijd, die hadden we anders niet gehad. In het jaar van 50 jaar televisie, de dood van Herman Brood, Wim Borsboom (“Die wilden WIJ nou even kwijt”), de poging tot come-back van Michael Jackson, ettelijke ongelukken in tunnels in Oostenrijk en Zwitserland, was er toch duidelijk één datum die alles beheerste: 10 september 2001: Voor mij veranderde de wereld totaal en zal volgens mij ook nooit meer hetzelfde zijn. Op die dag hoorde ik namelijk geweldig nieuws: mijn auto was weer gemaakt! Nieuwe remschijven, alles erop en eraan. Geweldig.Ik maak natuurlijk even een bewuste -grappig bedoelde- rekenfout, het was natuurlijk niet op 10 september dat de hele wereld veranderde, ik zat er expres even een dag naast.Het was namelijk 9 september!!! Alsof de wereld in brand stond! In Zaandam brandde de Lexion namelijk vrijwel volledig uit. Duizenden party-gangers werden ernstig gedupeerd en moesten voortaan elke zondagmorgen/middag iets anders bedenken. De Lexion gaat herbouwen en vond in de Hemkade een goede vervangende lokatie. Voor één keer weliswaar, maar dat was te danken aan Tante Agent, die het loodje legde op een Wasteland-feestje een week ná het Lexion-feest, waardoor de Hemkade onherroepelijk moest worden gesloten. Eén dode party-gangster, nota bene iemand die bij de politie werkte, en hup: dicht die tent. Een week na de sluiting werden 2 mensen onwel in het centrum van Zaandam maar het centrum is nog niet gesloten. Overigens vind ik die nieuwe politie-wervingsacties erg leuk ( “Pillen, ghb, cocaiiinnèè !!! – Dat klinkt als een talent voor de politie!), want er liggen de laatste tijd veel meer agenten blauw op straat. Nog zoiets ergs: Volgend jaar doet Nederland gewoon NIET mee! We hadden allemaal gedacht dat het een makkie zou worden, maar voor de echte liefhebbers wordt het volgend jaar afzien! We hebben ons niet geplaatst voor hét evenement van 2002, terwijl “Out on my own” toch zo’n sterk liedje was! Maar ja, het is hard, alleen de bovenste 15 landen plaatsen zich voor het Eurovisie Songfestival volgend jaar! Wij werden 18e. En dat terwijl we allemaal dachten dat Michelle het wel even zou klaren met haar ervaringen in Barcelona, Amsterdam. Tijdens de persconferentie was ze woedend: de mentaliteit van de begeleidingsband was haar zwáár tegengevallen. De band had in een hotel de dag vóór het festival zwaar de beest uitgehangen. Het was geen orgie geweest maar wel héél gezellig met heel veel sex en drank. Dat wel. Al met al kunnen we spreken van een gemiste kans en is het voor het talent in Nederland doodzonde dat we niet op het Songfestival aanwezig z\ijn volgend jaar! Slechts één keer eerder presteerde Nederland slechter toen Willeke Alberti met “Waar is de zon?” allerlaatste werd. Als je zo’n domme titel kiest, “Waar is de zon?”, kom je er alleen mee weg in Lapland, waar het vrijwel altijd donker is (“Waar was U in de nacht van 4 april op 13 oktober?”) of bij een optreden voor blinden, nu kwam de titel natuurlijk erg dom over, want je mag toch geacht zijn te weten waar de zon is. Hoewel we hem in Nederland ook weinig zien was de zon in de zomer redelijk vaak aanwezig, al viel de maand augustus weer zwaar tegen. Jammer. Al met al hebben de strandtenten goed verdiend en was het een goede zomer. We hebben het milieu goed verneukt, maar we genieten er wel met volle teugen van! De zomer was top, maar de top house-zondagmiddagen in Bloemendaal waren einde oefening na weer een ghb-onwelwordstertje of 100. Het was in Bloemendaal en Zandvoort op een gegeven moment een soort straten-circuit geworden door al die scheurende ambulances die tussen de kleine kinderen door moesten gieren, dus overwerk voor de GHBO, dus de politie vond het niet meer leuk. Of er volgens jaar weer gefeest kan worden bij de boulevards in Bloemendaal is nog even de vraag. Johan Friso is geen homo. Hij heeft het zelf gezegd dus dan is het zo. Over homo’s gesproken: Pim Fortuijn is wel DE man van 2001. Hij baarde in ieder geval het meest opzien en ik zie persoonlijk erg uit naar de politiek MET Pim Fortuijn, lijkt me een stuk leuker. Hij werd verkozen tot lijst-trekker (hij zou eerst alleen als “lijst-duwer” fungeren maar de homo-krant stak er een stokje voor) en het zou me niets verbazen als hij een zeteltje of 16 gaat scoren bij de volgende verkiezingen. “Zetelbinkie” wordt hij al genoemd. Of Nederland er leefbaarder op wordt weet ik niet, wel grappiger. Als je zó zelf ingenomen bent als Pim Fortuijn is het gewoon weer ok. En die standpunten, ach, daar gaat hij zich vast nog wel eens over buigen (…)Het is vandaag Oudjaarsdag als ik dit zit te schrijven. Ik maak het mezelf weer moeilijk want er moet nog ZO veel gebeuren en ik zit gewoon rustig te schrijven. Zo meteen betaal ik de tol voor dit typ-werk, want de tijdnood is nu al aan de orde. Snel nog even wat highlights van het afgelopen jaar: – Dance Valley kende een dramatische ontknoping. De after-party vond plaats op de A9 en de bezoekers die na een dag slikken, snuiven en zuipen het niet leuk vonden om in de kou te lopen werden opgevangen in sporthallen (“hé, dit is ook een kicke lokatie voor een party!”) en kregen zo’n leuke gele poncho als aandenken mee naar huis. Tipje voor deze mensen: wacht voortaan niet helemaal tot het einde, scheelt een eindje lopen!- Wist je dat tegen een alcohol-adem een Pottertje het best helpt? Dat is echt waar. Het schijnt zelfs op de blaas-test invloed te hebben! Dat verklaart waarom die Potter-boeken zo goed verkopen. De schrijfster (zelf ook alcoholiste dus) is miljardair geworden van die verhaaltjes, de films, de merchandise en wat dies meer zij. Zo zie je maar: als je op de kleintjes let vul je je zakken (of in het geval van AH: je vakken) (AH, die geweldige initialen van Albert Heyn, Anton Heyboer en Adolf Hitler, om er maar drie willekeurige kruideniers uit te halen. Overigens: het oude Adelaarsnest op de Obersalzberg van laatstgenoemde wordt omgebouwd tot 4 sterrenhotel met sauna en whirlpool en zo. Het AH-hotel “Eagles Nest”. Lijkt me listig douchen daar! “Wij vergassen U op een geweldig weekend” staat er in de folder, alsmede: “komt U alstublieft zoveel mogelijk met openbaar vervoer” Ik weet het niet…..) – Milosovic zit enkele straten van mij vandaan in een ander soort hotel; de Scheveningse strafgevangenis. Zijn aankomst had iets weg van de open dag van Feyenoord. De sterspeler werd met helicopter ingevlogen. Hij vloekte vervolgens het hele Tribunaal in drieën: “Zis is illiegal” en kon weer terug naar zijn cel. Hij zit er nu nog, luisterend naar oude André Hazes-hits.- En dan was er ook nog iets met Afghanistan en Amerika, maar wat het precies was…..S. heeft gelijk gekregen. Je kunt een jaar niet nabeschouwen zonder af en toe serieus te worden. 2001 was een bewogen jaar. Brandjes in Volendam en Zaandam, leven op Mars gevonden, de invoering van de Euro (die zometeen vlekkeloos gaat verlopen – dat is dan wel een grapje), Van Dis die plagiaat pleegt en dus zo weinig inhoud heeft dat zelfs zijn meningen van iemand anders zijn, het meisje van Mulde (waarbij ik, toen ik de reconstruktie van het hoofdje zag, zoiets had van: “had ik ook in stukken gesneden”), de dood van Sylvia MIllecam en de bijbehorende opschudding rondom meester-oplichteres Jomanda (“jij hebt geen kanker, geloof me nou maar”), de NS die maar nooit op tijd wil rijden maar toch zo weinig seintjes geeft voor een wissel van de wacht (mijn tante had een NS dagtocht geboekt, is een week van huis geweest… grapje van Freek, mag ik best lenen van Adriaan van Dis), kortom er was zat te beleven.En voor jezelf, Peet? Hoe was jouw jaar? Nou, lezers: gewoon k.l.o.t.e., maar daar maak ik geen punt van. Volgend jaar beter. Wat betreft de «O» was het een absoluut top-jaar! We mochten zoveel sterren verwelkomen dit jaar, het is niet meer normaal. Als we in Amsterdam hadden gezeten had je er ook van alles over gelezen in de balden en op de “crentebol”sites op het Net. Sven Väth, Judge Jules, Xpress-2, Tiësto, Paul van Dyk, Mauro Picotto en natuurlijk Carl Cox hebben we hier over de vloer gehad in 2001 en wat dat betreft is het natuurlijk een geweldig jaar geweest. Ik hoop dat we in het nieuwe jaar weer net zo succesvol blijven in Den Haag en dat de positieve spiraal lekker doorloopt. Voor de «O», maar uberhaupt voor de uitgaanswereld, want de agressie neemt enorm toe. Steekpartijen, schietpartijen…neem alleen de laatste maand maar. Het is al superdruk in Nederland, dus mensen die zich misdragen moeten worden aangepakt. In het belang van de hele samenleving, maar ZEKER

in het belang van ons, feestende partyvierders die allemaal het beste voorhebben met de muziek en de feesten. En dat was het laatste serieuze wat ik wilde zeggen. Ik wens iedereen (ook S.) het allerbeste in 2002, een fijne Euro en veel gezondheid. Dan spreek ik jullie gewoon volgende week, maar omdat ooit iemand begonnen is met tellen heet dat dan: volgend jaar. Tot dan!!