En natuurlijk twijfelde ik even toen ze aan me vroegen waaróm ik er afgelopen zaterdag niet was op Fresh FM. Tegen Michel de Hey had ik op vrijdag al gezegd dat ik naar een showcase van underground producer Trentemoller moest in Berlijn, hetgeen hij volkomen als mogelijkheid aannam, tegen andere mensen had ik een verjaardag als aanvankelijke rede aangegrepen maar de werkelijkheid heb ik uiteindelijk tegen iedereen verteld: ik was afgelopen

zaterdag bij de TOPPERS in de Arena. Ja, lach maar even.

Nadat ik verteld had dat ik daar heen ging ben ik uitgelachen, beschimpt, weggehoond en hier en daar bespuugd. Ok, ok…. even resumeren: ik, als nachtdier, columnist, underground muziekkenner, dj en belachelijk succesvol ondernemer…. naar de Toppers? Dat zijn toch die vreselijke Geer en Goor, van dat ordinaire, platvloerse tv-programma? JA! DIE! En met Rene Froeger? JA! Ok, de laatste 15 jaar waren voor René misschien niet zo succesvol…. Maar toch. Laat ie blij zijn dat ie mee mag doen met Geer en Goor.Het leek mij gewoon leuk om een keer mee te maken. Mijn horizon nóg verder verbreden. Desnoods in de Arena, het thuishonk van mijn minst favoriete club, zelfs dáár wilde ik me overheen zetten. En? Hoe vond ik het? Nou?Ik vond het geweldig! Ik was ook met leuke mensen, dat scheelt. Vrijwel al mijn vrienden zijn opgevoed in een achterstandswijk en dan heb je op Nederlandstalig muziekgebied een flinke voorsprong. Naast mij hoorde ik van de raarste Nederlandse liedjes de exacte songteksten. Het hielp wel dat die teksten levensgroot werden afgebeeld, hetgeen meezingen ten goede kwam.

Ik was onder de indruk. 360.000 kaartjes verkocht, 6 concerten en iedereen had er zin in. De zangers, de band maar vooral het publiek. Er loopt een real-life soapje of zestig rond. Niet normaal. En dat vind ik leuk. In deze tijden van ellende is iedereen gedurende die avond vrolijk. Met zijn allen meezingen, zwaaien als Gordon erom vraagt, lachen….kortom: plezier maken. Heerlijk dat het nog kan. Het concert zelf had best wat beter gekund, ik geef het toe. Weinig eigen nummers, rare medleys van bijvoorbeeld John Denver (wat hebben de toppers in Godsnaam met John Denver?), een Zangeres zonder Naam-medley die best niet had gehoeven maar ook een ode aan Lee Towers, hetgeen ik het hoogtepunt van de show vond. “You’ll never walk alone” was echt kippenvel-moment nummer 1, Lee mocht het nummer zelf zingen en uit het applaus klonk zóveel respect dat het echt geweldig was.Ik had geen stem meer over na “Pikketanissie”, “Bij ons in Jordaan” en de Hazes-medley. Geweldig! Na het lezen van dit verhaal zal ik helaas afscheid moeten nemen van een hoop lezers, vrees ik, maar ik stel me toch kwetsbaar op. De Toppers brengen Vreugd in den Leven en hulde daarvoor!En al die íntellectuelere’ mensen die zo schamper doen over Nederlandstalige muziek zou ik willen aanmoedigen om volgend jaar tóch een keer te gaan. Ervaar het eens. Dan zul je zien dat je met mensen die een avond oprecht plezier beleven aan gezellige, pretentieloze meezingers geen medelijden hoeft te hebben hoor. Misschien zou het eerder andersom moeten zijn.