In Den Haag kenden we begin jaren 90 een uniek fenomeen: een verbod op een muzieksoort. Naar mijn weten is daar hooguit ten tijde van de rock ’n roll ooit eerder sprake van geweest, maar de toenmalige Haagse burgemeester Havermans (God hebbe hopelijk zijn ziel) tilde de satanische maatregel naar de jaren 90. Housemuziek werd verboden. Soort van. Houseparties werden in ieder geval verboden. En daarin ging de Gemeente ver. Toen wij in 1994 een muziekevenement in Houtrust wilden organiseren voor de lancering van Radio 538 in Den Haag, kregen we uitsluitend vergunning als we beloofden niet meer dan 1 houseplaat per uur te draaien. Daar werd door twee ambtenaren op de avond-zelf ook daadwerkelijk op toegezien. Wij konden de gemeente maar ternauwernood duidelijk maken dat de optredende artiesten (zoals T-Spoon en Snap) niet onder het kopje ‘house’ vielen en dat 538-publiek totaal ander publiek was dan de door Havermans zo gevreesde gabbers.

Het gerucht ging dat CDA-man Havermans een zoon had die verslaafd was aan drugs en dat hij daarom zo’n felle kruistocht tegen die duivelse housemuziek voerde, maar of dat gerucht op waarheid gebaseerd was, is mij nooit duidelijk geworden.

Tot mijn grote blijdschap vond ik op Internet nog de poster van dat evenement. Het was erg leuk om te doen en ook best eervol, dat de grote Lex Harding ons (mijn compagnon Rob en ik) verzocht om de evenementen voor 538 in Den Haag te organiseren (en later de lancering van de nieuwe tv-zender TMF). Lex Harding was natuurlijk een God voor ons, als radiomannetjes. Ik vergeet nooit de eerste keer op audiëntie bij Lex Harding in Bussum. “Sigaartje?” vroeg Lex en wij rookten beiden geen sigaar, maar uiteraard sloegen wij die sigaar niet af. Dat haalde je niet in je hoofd.

Van die avond in Houtrust weet ik nog maar fragmenten te herinneren, maar één onvergetelijk moment kwam op naam van Stephan Koot, toenmalige collega bij de platenmaatschappij Combined Forces. Een meisje, dat backstage naast het podium stond, wilde heel graag op de foto met de zangeres van Snap, maar durfde dat niet te vragen. “Zal ik het vragen?” vroeg Stephan. Nou, het meisje zou hem eeuwig dankbaar zijn. Toen het optreden van Snap klaar was en de zangeres de podiumtrap af kwam lopen, vroeg Stephan: “Can we take a picture?”, “Sure”… en vervolgens geeft Stephan het fototoestel aan de zangeres van Snap en gaat zelf naast het meisje staan poseren. De zangeres (Thea Austin volgens mij) kon de grap gelukkig erg waarderen en lag in een deuk.

Ach ja, dat is even zo’n kleine anekdote mensen…

Over het ‘houseverbod’ van Havermans een andere keer meer, want wij werden met Rave the City gedwongen uit te wijken naar andere steden, zoals Arnhem (Rave 5) en Rotterdam (Rave 6). Over de gang van zaken rondom die Rotterdamse Rave in de Energiehal volgende keer meer. Als jullie het leuk vinden hoor….