Wat is er toch aan de hand met de televisie? Het moet toch niet gekker worden. Iedere nacht verlang ik bijna terug naar Tell Sell, waar je tenminste nog ongelooflijke dingen zag! Een auto-lak waar je zelfs met een laser (een laser!) niet eens doorheen kwam of een AB-Flex waar je binnen drie uur negentien centimeter buik-omvang mee kon kwijtraken. Het was ongelooflijk Jim! En nu? Uitsluitend dating-programma’s met foto’s van meisjes die absolúút niet bij de stem horen die je hoort, dit alles constant onderbroken door reclames met kreunende meisjes die het hebben over “als je klaar bent hang je op” of “daar kom je aan je trekken”, ik word er gek van! En om voor eens en voor altijd antwoord te geven op die steeds gestelde vraag: NEE! IK WIL JE NIET VAN ACHTEREN NEMEN!!!!

Ik ben een nachtmens en ben dus vaak nog wakker in de nacht, het woord zegt het al. De televisie aanzetten is dan geen optie. Op alle zenders dating/sex-shows en op de publieke omroep alleen maar Netwerk, Journaal of Nova. Het is net als bij die sex-shows: als je ze één keer gezien hebt weet je het wel. Genoeg. Ik had niet verwacht dat ik het ooit zou zeggen maar soms verlang ik terug naar de oude televisie, van uit mijn jeugd. Zucht. Alwéér zo’n sentimenteel verhaal. Heerlijk. Je had twee zenders om uit te kiezen dus er was altijd wel wat leuks. Ok, dat was dan een grapje. De televisie begon pas tegen de avond, middagtelevisie had je uitsluitend op zondagmiddag en in een later stadium ook op woensdag: AVRO’s Kinderbios!!!! Dat was genieten. Series als “Hong Kong Foei” en “Reis naar het middelpunt der aarde” waren wekelijks niet te missen onderdelen. En toen ik nóg jonger was had je nog “Paulus de Boskabouter”. Ik durf te stellen dat van alle boskabouters Paulus toch nog steeds mijn favoriet is. Ook na al die jaren. Of “De Fabeltjeskrant”, ook zo’n heerlijk programma. Met de helaas onlangs overleden Frans van Dusschoten (aan wiens overlijden overigens schandalig weinig aandacht is besteed! Frans van Dusschoten is namelijk al een tijdje niet meer onder ons; of beter gezegd: juist wel) die de stemmen deed van o.a. Willem Bever en natuurlijk Mijnheer De Uil. “Ach-ach-ach-ach, wat lezen mijn uilen-ogen nú weer in de Fabeltjeskrant?” Je was toch benieuwd. Meestal was Bor de Wolf zoek (Huuu!) of was Zoef de Haas (Zoef-Zoef!) weer in een verkwikkelijk avontuur beland. Die Zoef toch! Deugniet.

Ja, het waren mooie tijden. Of er was voetbal. Het Nederlands Elftal bijvoorbeeld. In de jaren 70 nog bijzonder succesvol en dan had je op Nederland 2 eens in de zoveel maanden eens een wedstrijd live op televisie. Het stadion moest dan wel al uitverkocht zijn, anders kwam het niet live op televisie. Ik was nog wat jong en dus was het kijken van zo’n hele wedstrijd eigenlijk “not done”, dat wist ik zelf ook wel. Mijn moeder loste dat handig op. We gingen éérst even een uurtje slapen (inclusief vader en moeder dan), zodat het alsnog verantwoord was en kleine Peet toch zijn uurtjes slaap meepakte. Die spanning voor zo’n wedstrijd was echter zo enorm dat slapen er meestal wel van kwam, maar dan alleen bij mijn vader en moeder. Ik was vaak klaarwakker maar toch, je had het er voor over want ER WAS VOETBAL OP TELEVISIE !!!! Zouden ze eigenlijk nu weer eens moeten doen, live voetbal op televisie. Zou best scoren denk ik. Dat bedoel ik nou. RBC-RKC wordt live uitgezonden op vrijdagavond en er is 6 van de 5 werkdagen Europees Voetbal. Nou, ik slaap tegenwoordig wel TIJDENS de wedstrijden.Ik geniet tegenwoordig met lege teugen, laat ik het zo zeggen.

Maar buiten het voetbal geldt dat voor meer dingen op televisie. Vroeger had je Mies Bouwman met “Eén van de Acht” of “Telebingo”. De winnaar kon dan –na een slopende voorselektie- een kleurentelevisie winnen!! Een kleurentelevisie! En de blijdschap bij die winnaars was ontroerend. Ik zag laatst weer een fragmentje van een oude man die huilend een soort “waar heb ik dit aan verdiend?”-kreten bezigde. Zo lief. Daarna kreeg je de “Willem Ruis Sterrenshow” of “Ron’s Honeymoonquiz”, daar bleef ook iedereen voor thuis. Via een ondraaglijk spannend spel (de ‘spiraal’ van Willem of de ‘Toren van Pisa’ van Ron) konden de uiteindelijke winnaars (bij Willem meestal een bruidspaar, bij Ron vrijwel altijd) een geheel verzorgde reis winnen! Geheel verzorgd! Een reis! Tegenwoordig kost zo’n zelfde reis 680 Airmiles geloof ik.

Niemand is meer blij. Winston Gerstanowitz mag voor Miljoenenjacht soms 400.000 Euro uitreiken aan vier verschillende gezinnen en als hij dan met zijn dikke stift het bedrag opschrijft krijgt hij tegenwoordig hooguit een “da’s altijd lekker”-reactie!!! Hallo??? Word ik nou gek of hoe zit dat?Alles is veranderd. Tegenwoordig heb je “Prostitutie belangenverenigingen”, met andere woorden: de hoeren gaan tegenwoordig in vergadering. Vroeger ging een hele vergadering naar de hoeren. Alles is veranderd. Dat zie je ook als je zo’n dvd kijkt met oude televisieseries. “De Fabriek”, dat was ook zo’n hitserie. Als je dat nu kijkt kom je niet meer bij. Een modern kantoor van DE directeur die nog werd aangesproken met “mijnheer” en dan alle snufjes die je zag: een grijze telefoon met maar liefst 2 lijnen om uit te kiezen. En grappig: nergens een computer! Nergens! De boekhouder kwam binnen met negen multomappen en omzet-sheets die groter waren dan een biljart! “Mijnheer de directeur, ik heb de kwartaalcijfers en ik moet echt even met u spreken!” ZO kan het dus ook. Je zei ook: “ik verdien mijn brood met …”, in plaats van “KUT! Ik moet morgen werken!” Nu verdienen mensen zoveel brood dat ze een deel ervan kunnen beleggen! En je had Van Kooten en De Bie. Nog steeds wekelijks door mij gemist. Ze hebben nu een soort verzamel-cd Box uitgebracht met alle oude lp’s, nu dan op cd. Aanrader! Ik wilde zeggen: kopen! Maar ja, tegenwoordig moet je zeggen: echt de moeite om te downloaden. Ook weer zo’n verschil. En ik weet het: ik ben hypocriet want ik heb alle nieuwe films allang gezien dankzij een vriend die voor mij alles download wat maar op het punt van uitkomen staat (soms weten de acteurs niet eens dat ze in een film spelen en dan heeft die vriend ‘m al gedownload!) en natuurlijk heb ik ook een computer en kijk ik ook naar Talpa, ik weet het. Ach, misschien heeft Kees van Kooten het ooit wel het mooist verwoord: “ik zou zo graag willen dat mensen eens eerder beseffen waar het allemaal te laat voor is”. Laat mij maar even.

Dit is al de tweede column met allerlei sentimenteel gelul. Ik hou er mee op, ik beloof het. Volgende keer zie ik het leven weer helemaal zitten en ga ik lekker genieten. Op tv is er ook zoveel moois eigenlijk. Zo’n naakt meisje dat verleidelijk de camera inkijkt met zo’n gezicht van: “Is dat allemaal voor mij? Heb je echt niet kleiner??”, het heeft ook wel wat. En dat Tell Sell was ook misschien achteraf niet zo geweldig als ik het me nu herinner. Ik heb dat vaak met dingen uit het verleden: mijn eerste House feesten, de Holocaust, Tell Sell, ik ben nu eenmaal geneigd alles nogal te romantiseren. Ik ben nog steeds van plan met één Tell Sell-aanschaf een leuke middag te beleven. Met mijn Ab-flex of hoe hij ook heet, ik bedoel zo’n band die je om je middel moet doen en dat je daarmee al televisie kijkend buikspieren traint, je kent ze wel. Ik moet binnenkort naar Londen en dan doe ik hem om in de Metro. Kunnen we lachen als ik mijn jas opendoe en “Jihaaad!!!” roep. Jawel, vinden ze wel leuk. Engelsen hebben het toch altijd over humor? Nou dan. Zo, genoeg gelachen. Ik ga weer even verder. Philip Freriks gaat voor de 12e keer het Acht Uur Journaal voorlezen. Vind ik altijd leuk. Meestal verspreekt hij zich elke keer bij een ander woord.