Vorige week zat ik te kijken naar “Andere tijden” op Nederland 3. Geen goede, geen slechte, gewoon ándere tijden. In dat programma gaan ze terug naar het verleden en dit keer ging het over het anti-drugsbeleid in Nederland in de jaren 50 en 60. Een erg vermakelijk programma. Niemand kijkt er naar en dat is best jammer. Je weet: volgens de critici kijken naar de slechtste programma’s de meeste mensen dus als er niemand kijkt moet het wel een top-programma zijn.Ik vond het erg vermakelijk om te zien hoe Nederland destijds met de drugs-problematiek omging. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de Narcotica Brigade pas ver na de oorlog werd opgericht. Voor de oorlog waren er alleen Chinese Opium-huizen in Amsterdam waar Chinezen (waarschijnlijk afkomstig uit China) werkelijk volledig voor pampus lagen. Het werd aanvankelijk gedoogd maar na een tijdje vond men het wel welletjes met die Aziaten hetgeen leidde tot de nog steeds geldende Opium-wet. Interessant hè? “Ja, erg interessant maar het interesseert ons helemaal niks. Heb je niks om te lachen?” ik hoor het jullie denken. Ik ga toch nog even lekker door; na de oorlog kwamen we in Nederland dankzij de Amerikanen en de Canadezen niet alleen aan een enorme hoeveelheid baby’s (want die gasten hebben hier flink huisgehouden met onze oma’s! Het was ‘cool’ om als vrouw een Canadese vrijer te hebben! En die Canadezen: vrijen, vrijen! Zo werd dus uiteindelijk heel Nederland bevrijd.) maar kwamen we ook in contact met hasj en marihuana. Dat was schrikken dus er werd snel een Narcotica Brigade opgericht. Voor heel Nederland waren dat twee (=2) agenten. “Joop, ik heb een telefoontje uit Groningen, daar schijnt een jongen te liggen blowen in een portiek. Ga jij er even langs als je uit Maastricht komt?” Ik vond het wel geinig om te zien. Het amateurisme! Geweldig! In 1963 had deze unit maar liefst dertig (=30 dus) arrestaties per jaar verricht.Hoogtepunt van het programma was wel het interview met twee bejaarde agenten die destijds op Bureau Warmoestraat de drugs-afdeling runden. Eén van de twee was nog steeds fanatiek en kon in geuren en kleuren vertellen over zijn eerste grote vangst: 12 hasj-sigaretten in één keer! Aangezien de straf voor het in bezit hebben van één hasj-sigaret destijds een máánd gevangenisstraf bedroeg kon de desbetreffende dader dus EEN JAAR de cel in voor 12 blowtjes! Het tweetal agenten moest daar nu ook wel om lachen “Ja, je kunt het je nou niet meer voorstellen haha, een jaar!” Je zal als gedupeerde zitten te kijken naar dat programma! Lijkt me minder lachen.De agenten moesten volledig erkennen dat de jacht op drugs volledig onbegonnen werk was. Toen. Iedereen blowde en het buitenland keek verward toe. Ook toen al waren de Fransen “ne pas amusé” over ons drugsbeleid. Tijdens het Rotterdamse popfestival in het Kralingse Bos werd blowen voor het eerst officieel gedoogd door de politie. Nou, dat was te merken: een mist! En dat terwijl het prachtig zonnig weer was! Agenten uit Amerika, Frankrijk en ook China keken verbouwereerd toe. Vooral de Chinees was als de dood dat er –als dit zo doorging- opeens Marihuana-shops in Peking zouden komen. Dat leek hem onwenselijk, net zo onwenselijk als dat hier in Nederland opeens Chinese restaurants zouden komen, of zoiets.Dat waren andere tijden. Terug naar de onze. De laatste maanden lees je steeds vaker dat er grote bendes drugs worden opgerold. Door de politie dus. Over het politie-optreden is veel te doen geweest. De politie kon het allemaal niet meer aan, mede door het steeds toenemende drugsgebruik. Ik denk dan: waarom stopt de politie dan niet met die rommel? (Even een grapje geleend van Herman Finkers) Al met al kunnen we er natuurlijk op wachten dat over 30 jaar een “Andere tijden”-aflevering komt over de Narcotica Brigade van tegenwoordig. “Ja, je kunt het je niet voorstellen maar toen dachten we echt nog dat we er iets aan konden doen!”, zoiets. Ik heb al vaker in deze column gepleit voor het legaliseren van drugs. Simpelweg omdat ik geen enkele reden zie om dat niet te doen. De bestrijding kost miljarden (de ‘War on drugs’ kost Amerika net zoveel als beide Golfoorlogen bij elkaar), het effect is nihil en sterker nog: wat is er tegen drugsgebruik? Criminaliteit? Is weg als je het legaliseert. Volksgezondheid? Kan alleen maar beter worden als de spullen legaal en dus gecontroleerd kunnen worden. Drugsmisbruik? Dat hou je toch, in deze of in een legale situatie, niet iedereen kan ermee omgaan, een litertje benzine snuiven schijnt ook echt héél erg trippen te zijn! Een “War on alcohol” is natuurlijk veel verstandiger gezien alle doden die daar bij vallen maar dat komt er niet doorheen natuurlijk. Chirac en Bush houden namelijk wel van een borreltje. Nou genoeg gelachen weer. Even een wat educatieve column deze week want de boog kan niet altijd ontspannen staan. Ik heb ook geen tijd om een andere, leukere column te schrijven en dat is jammer. Ik had best zo’n “komt diezelfde vent bij diezelfde dokter”-achtige column willen schrijven maar ik ben erg slecht in moppen. Ik kan ze gewoon niet onthouden. Ik vind ze ook vaak niet leuk. Welke bijvoorbeeld niet? Deze hoorde ik gisteren: “Komt een man een café binnen en zegt: “Mag ik even één jenever en drie bier voordat het gezeik begint?”, hij krijgt zijn bestelling en zegt even later: “Nou, geef me nog maar even een jenever en drie bier voor het gezeik begint.” “Ho eens even,” zegt de barman, “Heb jij eigenlijk wel geld bij je?” “Zie je, daar begint het gezeik al!” Dat bedoel ik. Ik ben er gewoon niet geschikt voor. Mochten jullie wel een leuke mop hebben, schroom niet om hem te plaatsen maar mij doe je er geen plezier mee. Ik heb het ook veel te druk de laatste tijd. Vooral met dat webloggen. Daar is echt een hele oor-“log” uitgebroken bij enkele vrienden van mij die allemaal hoe dan ook in de 50 best bezochte logs-lijst willen. Daar gaan ze echt ver in! Iedere log wordt bezocht en er schijnen ook mensen bedreigd te zijn! Zelf log ik gewoon verder voor die 6 bekenden die mijn log bezoeken. Met de petervanleeuwen.nl site gaat het wel lekker. Dankzij de zeer pijnlijke “Sentimental journey” fotogalery spreek ik opeens weer mensen die ik al jaren niet meer gezien heb. Je weet hoe dat gaat met vriendschappen: je groeit uit elkaar. Ik in ieder geval wel, als ik zo de foto’s bekijk.Dat was ‘m weer. Volgende week nog één column vanuit Nederland want de week erop ga ik naar Miami. Wat ik daar ga doen en waarom? Dat hoor je volgende week.