Het is inmiddels een week geleden maar ik zit nóg na te genieten. Het drie jarig bestaan van Asta in Den Haag was een feest op voorhand. Op woensdag (de dag voor Hemelvaart) de erg succesvolle studentenavond met de Hermes House Band, op donderdag Armin van Buuren GRATIS voor de fans met zijn 250e radioshow van “A state of trance”, vrijdag “Hitsig” met Erick E en Real El Canario en dan als klap op de vuurpijl Sander Kleinenberg met “This is Den Haag”. Het kon haast niet misgaan en dat ging het ook niet. Alle avonden waren (zeker qua sfeer) zeer geslaagd maar de donderdagavond met Armin van Buuren sprong er toch wel bovenuit. Armin wordt/werd toch altijd een beetje gezien als de nét-niet-Tiësto door veel niet-kenners. Afgelopen donderdag werd ik weer eens op de feiten gedrukt: wat is deze man populair. Natuurlijk, Tiësto heeft de “Beatles”-status en is onaantastbaar in de wereld, dat staat buiten kijf. De populariteit van Armin van Buuren is inmiddels ook van uitzonderlijke afmetingen.Mijn eerste kennismaking met Armin van Buuren moet ten tijde van de «O» geweest zijn. Hij was toegevoegd aan de DJ-stal van manager Dave Lewis die wij in die tijd bijzonder vaak spraken. De begintijd van de «O» was ook de begintijd van de grootheid van trance. We praten 1999. Tiësto werd steeds populairder en draaide vrijwel maandelijks in de «O». In die tijd wilde het nog wel eens voorkomen dat hij onverhoopt een keer verhinderd was. Een boeking liep uit of er was per ongeluk een dubbele boeking tussendoor gekomen, het kon gebeuren. Ik werd dan gebeld door Dave Lewis met een “Tijs gaat het niet redden hoor”-achtig telefoontje en ik nam de informatie ter kennisgeving aan. Gedurende de avond kwamen er soms twee of drie mensen vragen “of Tiësto nog kwam” en na het ontkennende antwoord ging men terug de dansvloer op. Dan maar geen Tiësto, het is toch wel gezellig. We kunnen wel stellen dat de tijden zijn veranderd. Een afmelding van Tiësto betekent nu een ramp. Rennen voor je leven. Stel dát je het overleeft kun je als organisator in ieder geval maar beter iedereen zijn geld teruggeven…Nadat Tijs vol ontroering werd gefilmd tijdens Inner City in de RAI was de spreekwoordelijke beer los. We weten allemaal hoe het verder ging: Tiësto veroverde de wereld en trok vele collega’s als Ferry Corsten, Armin van Buuren en later Marco V. mee in zijn kielzog. Iedereen blij. Nu, na zo’n vijf jaar dominantie door de Nederlandse DJ’s, zou je misschien verwachten dat de hitte er een beetje af is. Ferry Corsten trekt inderdaad in eigen land op één andere manier niet de hoeveelheden mensen die hij in Engeland bijvoorbeeld wél trekt. Een gevalletje van verkeerd management in Nederland lijkt mij. Waar Armin van Buuren en Tiësto nog op regelmatige basis in Nederlandse clubs optraden was Ferry alleen maar in het buitenland te vinden. Armin van Buuren ging lekker zijn eigen gang en trok zich weinig aan van de Nederlandse negatieve houding. Hij pakte de juiste boekingen aan en bleef goede muziek produceren, de typisch Nederlandse stelling “trance is helemaal over” volledig aan zijn laars lappend. Afgelopen donderdag bewees wederom zijn gelijk. Armin wilde graag iets bijzonders doen in het kader van zijn 250e uitzending van “A state of Trance” en wilde vrij entree voor de échte fans. Tussen 20.00 en 00.00 uur kon iedereen gratis naar binnen, daarna zou de toegang 10 Euro bedragen. ZOU bedragen want om 23.00 uur was de Asta al volledig uit… eh ja…verkocht, of kun je dat niet zeggen met gratis entree?Al vanaf 19.00 uur stonden de
die-hard fans voor de deur van de Asta te wachten. Binnen in de Asta waren wij allen bezig met het checken van de radio-lijnen want deze 250e “State of Trance” werd door maar liefst 25 radiostations over de hele wereld uitgezonden, sommigen zonden de show uit op een later tijdstip maar de meesten zonden de show LIVE uit. In Mexico was de show zelfs landelijk via de ether te ontvangen, in Griekenland werd de show door één van de grootste dance-stations live uitgezonden en in Nederland zond Fresh FM de show live uit van 20.00 tot 04.00 uur. Snel uitgerekend kwam het aantal potentiële luisteraars op meer dan 1,2 miljoen! Dat was dan ook te merken. Vlak na de start van de show riep Armin: “Please let me know where you are” en de chat-site ontplofte zowat. De eerste reactie was alweer uit beeld voordat je ook maar één blik kon werpen op het scherm. Ik heb in de loop der jaren bij de nodige radio-programma’s gezeten maar dat had ik nog nooit meegemaakt, zóveel reacties via de chat! Als je bedenkt dat het merendeel van de luisteraars niet in de buurt van een computer zit is het nóg indrukwekkender. Na 00.00 uur begon Armin in de grote zaal van Asta met zijn DJ-set. Hier werd het nogmaals duidelijk: dit was bizar!! Meer dan twee-en half duizend man wilden allemaal in die ene zaal, hetgeen natuurlijk lastig werd. Armin draaide de eerste tonen van zijn plaat en het gegil nam Take That-vormen aan. Iedereen keek in extase naar de vriendelijke Leidenaar die breed lachend in zijn handen klapte. Het was duidelijk: ook Armin vond het geweldig. Na de eerste beat klonk een stadion-gejuich op en ik zag uitsluitend lachende en vrolijke mensen. Mensen die uit alle hoeken van Nederland waren gekomen maar ik sprak ook mensen uit Spanje, Engeland, Schotland, Denemarken, Roemenië en Rusland die speciaal voor deze gelegenheid naar Asta waren afgereisd. Ik keek het tafereel bewonderend aan en het kippenvel op mijn arm nam de vorm aan van schuurpapier. Grof.Aan alles komt een eind dus ook aan deze avond. Alle betrokkenen namen nog een drankje om deze geweldige avond goed af te sluiten. Armin zei, vlak voordat hij in de auto stapte: “ik vond het «O»-achtig leuk” en voor de mensen die vroeger wel eens een “Armin Only” of de legendarische twaalf-en-half-uur set van Armin in de «O» hebben meegemaakt zegt dat genoeg. Ik verbaasde me over deze bijna irritant aardige, bescheiden jongen die zòveel mensen op deze wereld een blij gevoel weet te geven met zijn muziek en vroeg me tegelijk af waarom Nederlanders (en zeker collega-DJ’s) toch altijd de behoefte hebben om een dergelijk succes naar beneden te halen? Wat is dat toch? Na afgelopen donderdag weet ik het zeker: pure afgunst.