Ik begrijp best dat het super irritant is om bijna een maand lang voor niks te klikken op de column-button. “Nog geen nieuwe?!” hoor ik jullie denken. Begrijpelijk. Tuurlijk. Het klinkt een beetje afgezaagd om te zeggen dat ik het echt sterrevus-druk heb maar ik heb het echt sterrevus-druk. Daarom maar even een stukje uit het ASTA dagboek aangezien ik zijdelings betrokken ben bij die zaak en er nogal wat tijd in gaat zitten. Dan begrijpen jullie een beetje wat ik doormaak.DAG 52 – 17 mei 2003Zaterdagmorgen. Gisteren een kater omdat FC Den Haag (ik weiger ADO te zeggen) de mogelijkheid om kampioen te worden nog een weekje heeft uitgesteld door tegen het altijd gevaarlijke Veendam (voorlaatste in de competitie) niet verder te komen dan 0-0 met een soort van antivoetbal. De man die voor mij op de tribune zat had het echt niet meer: “Hé sukkel, je lijkt wel een miniwelp!” en gedurende de wedstrijd was die man voor mij eigenlijk het leukst om naar te kijken. Maar goed, dan maar volgende week tegen het verraderlijke VVV uit Venlo kampioen worden. Weer thuis in het Zuiderpark omdat de burgemeester de wedstrijd in Venlo verboden heeft. Het stadion zou verbouwd worden omdat er overal bouwspullen liggen… Het is dus nog steeds een bende in Venlo.'s-Middags even kijken in de Asta. Mousse (spreek uit: 'moes') en zijn compagnon zijn als enigen druk aan het werk met het leggen van de nieuwe dansvloer. Kicke! Ziet er goed uit. Mousse is echt 18 uur per dag bezig in die tent, werkelijk ongelooflijk. Of hij het vrijwillig doet, zo hard gaat hij ervoor! En als je dan “moes” heet is vrijwillig niet het eerste dat bij je opkomt natuurlijk. Het schiet aardig op in de Asta al beklemt mij het idee dat we over 10 dagen open moeten zijn. De Belgische architect stelt mij weliswaar constant gerust: “Pas op hè Peter, zo meteen ga da heel snel gaan hè!” maar als ze de zin met “pas op” beginnen doe ik dat ook. Na de Asta loop ik snel even naar Cocoon, een loungeclubje aan de overkant dat al aanstaande vrijdag, de 23e open moet. Daar moet ook nog heel veel gebeuren maar gek genoeg is er niemand aan het werk. Dan word je helemaal gek. Ietwat geirriteerd bel ik met de aannemer en krijg zo'n “als het goed is moeten er mensen bezig zijn”-antwoord waar je nooit blij van wordt. Ook hier krijg ik te horen dat het allemaal “goe” komt. Verontrust ga ik richting Fresh Fm voor mijn radioshow “Flitsende 50” om vervolgens naar de «O» te rijden voor één van de laatste S«O»S avonden en tevens het afscheid van hele goede vriend en collega Nico van der Kooij, die na bijna 4 jaar «O» iets voor zichzelf gaat beginnen. Wat zal het stil zijn in de «O» zonder Nico. Letterlijk en figuurlijk.DAG 53 – 18 mei 2003Zondag. Helemaal niks gedaan behalve het drie maal opstaan om een nieuwe DVD in het apparaat te stoppen.DAG 54 – 19 mei 2003Maandag, een nieuwe lente, een nieuw geluid. Bij aankomst in Asta is iedereen in rep en roer. Mousse staat weer te zagen en te hakken en de dansvloer is nu echt helemaal klaar. Heel imposant allemaal. In vergelijking met de vorige Asta is de dansvloer een stuk groter geworden, al hebben we door de isolatiewanden wel een stuk aan de zijkanten verloren. Maar goed, het doel heiligt de middelen in dit geval want de geluidsisolatie is het allerbelangrijkst in dit projekt. En het duurst en het leuke is: de klant merkt er straks niks van. Over zonde van het geld gesproken. Zaal 2 wordt echt heel erg gaaf om niet te zeggen: belachelijk gaaf. Een groot deel van de bioscoopstoelen blijft staan waar ze staan zodat je in deze zaal echt een soort tribune hebt. Een doorlopende voorstelling dus. De hele dansvloer moet nog gelegd worden maar de kleuren worden reeds aangebracht op de muren. Een soort zacht-oranje zie ik uit de spuiter komen. Dat gaat snel met zo'n spuit-ding zeg! Even een paar minuten zo'n sissend geluid dat me meer aan de tandarts doet denken als hij het bloed uit je mond wegzuigt en af en toe even tegen je wang vacuum zuigt en hup…muurtje is gespoten. Kloddertje oranje hier, kloddertje oranje daar…de familie Knots op professioneel niveau. Bedrijfsleiders Jeroen en Erik dachten dat het wel een te gek swingend plan zou zijn om het kantoor op de allerhoogste verdieping te hebben. Vijf hoog. Dat werd overigens besloten voordat men wist dat de lift echt onherstelbaar vernield was door de kolonie duiven die jarenlang hebben zitten schijten in de liftschacht. Door het hele pand vonden we aanvankelijk duiven, dood en levend. Zelfs een nestje jonge duifjes want die duiven zijn echt ratten met vleugels…ze zitten overal en er komen er steeds meer bij. Stelletje geile doffers.Aangekomen in het kantoor op vijf hoog zie je iedereen proberen te verbergen dat ze een conditie van een aardbei hebben. Ik dus ook. Zo onopvallend mogelijk uitblazend vraag ik terloops hoe het staat met de website van Asta. Het staat goed met de website. Asta.nl is on line met wat meer informatie dan tot nu toe het geval was. Je zag alleen wat foto's van Asta “under construction” en dat was het. Nu kwamen er wat zinnige teksten bij en is de nieuwe lay-out klaar. Mooi geworden! Een vergaderingetje, een besprekinkje en een meetinkje of vijftien later gaan we rond half 12 naar huis. Weer een dag gehad. Mousse is nog steeds bezig. “Wil je een appel, Mousse?” is een grap die gemaakt wordt maar het was laat dus het mocht.DAG 55 – 20 mei 2003Dinsdag, bij ons altijd het begin van het weekend want 's avonds staat Double M op het programma. Nog twee keer in de Catacomben alvorens MM naar Asta verhuist al heb ik begrepen dat de mensen van de Catacomben van plan zijn om het Double M-idee te pikken en zelf iets te organiseren. Hoorde zelfs al dat ze het “M+M” willen noemen of zoiets triests. Ongehoord jammer natuurlijk want een groot deel van het publiek zal niet doorhebben dat het veranderd is en dus naar het “verkeerde” feest gaan. Daar hopen de mensen van de Catacomben dan ook op natuurlijk. Op zich hun goed recht maar kom dan wel met iets anders dan “M+M”, vind ik. Maar goed, we zien wel hoe het loopt. Double M is toch wel een begrip in Den Haag en we blijven uitgaan van eigen kracht. Ja toch? Dinsdag is altijd de dag van de grote bouwvergadering in Asta. Nog één keer lopen we alles door met de nog steeds rustig ogende architect. Het is nog een bende van jewelste en je kan het zo gek niet opnoemen of het moet nog gebeuren. Bij elk -in mijn ogen- onoverkomelijk probleem komt er een rustig antwoord: “Dan moeten wij da even dichtzette, da is geen problèm hè.” “Maar redden jullie het dan nog wel allemaal?” “Da zal toch moeten hè?” Ik begin dat Belgische “hè?” echt heeeeeeel irritant te vinden, dat begrijpen jullie. Na afloop van de vier uur durende bouwvergadering gaan we even wat eten met Mark van Dale en de Clubman om vervolgens richting Double M te wandelen. Raar idee dat we hier nog maar twee avonden zullen doen. Het is examentijd dus het is niet zo druk als normaal. Toch loopt het weer stiekum helemaal vol en is het weer bijna niet doenbaar om naar de dansvloer te komen. Zeven bourbon-cola verdwijnt over mijn shirt omdat ik tegen iemand aanloop of andersom. Maar het geeft niks, het is dinsdag dus het weekend is begonnen. Morgen moet ik ECHT even een column schrijven of iets van me laten horen want de webmaster begint nu wel heel erg te denken dat ik niks meer weet te schrijven. Maar goed, dat is iets voor morgen.