De avond ervoor had ik me nu eens echt voorgenomen om vroeg te gaan slapen. Zoals elk jaar lukte dat ook dit jaar niet. Ik moest nog een kaartje voor iemand regelen en op de vraag: “Is het voor jou veel moeite om dat kaartje even bij mij in de bus te gooien?” had ik “Nee hoor” gelogen. Tevens liep ik nog even langs de Asta waar die avond een “Slam & Jam” party werd gehouden, oftewel een 'arrenbie' party. De portiers stonden gespannen aan de deur. Hoofdman Jake vroeg nog: “Ga je er niet bij zijn vanavond? Nou, dan lees je wel op teletekst hoe het geweest is, haha!”, daarmee refererend aan de geweldige reputatie van R&B parties. R&B publiek is het enige publiek dat de vooroordelen die tegen hen leven constant blijft bevestigen. Andere cultuur, tuurlijk, begrijp ik, zal best, maar jammer dat dat altijd gepaard moet gaan met vecht- en/of steekpartijen. Toevallig bleek het deze avond rustig te blijven. Slam & Jam is een goede organisatie en op één aangifte na (boom van een kerel sloeg zijn twijgje van een vriendin met de volle vuist enkele keren op het oog; hoort òòk bij die cultuur -ze zal wel ehh…ongehoorzaam zijn geweest of zo…- kan ik op zich nog inkomen) was het een leuke avond. De chaos na afloop op straat even daargelaten.Eénmaal in bed kon ik de slaap opmerkelijk vlot vatten. Normaal lig ik de nacht voor een evenement altijd uren te woelen. Mede omdat ik constant naar de klok lig te kijken en elke 10 minuten denk: “pfff, ik kan nu nog maar vijf uur slapen…ik moet nu echt slapen hoor!” en dat -jullie kennen het- bevordert de nachtrust niet. Mijn moeder zei altijd: “jongen, als je niet slaapt dan rust je toch” maar ik kies toch liever voor slapen want wakker liggen heeft bij mij niks met 'rust' te maken.Om 09.05 deed mijn wekker waar 'ie goed in is: mij mateloos irriteren. “piep-piep-piep-piep” deed het -ooit in een opwelling gekochte- apparaat. Ik moest eruit want Dance Valley stond voor de deur! Eigenlijk stond Fred voor de deur maar dat is ongeveer synoniem aan elkaar. Fred is al meer dan 10 jaar mijn stapmaatje en hij gaat volgend jaar voor een record: ook HIJ gaat zijn 10e jaar Dance Valley meemaken! Ik behandel hem op dit soort dagen ook met een soort nederigheid aangezien ik slechts 8 edities heb meegemaakt. Het allereerste jaar heb ik gemist maar Fred stond gewoon TOEN AL te springen in de destijds geplaatste indianentent. Respect.Natuurlijk had ik weer VIP-kaarten want als toonaangevende columnist wordt je overal uitgenodigd. Dat is nu eenmaal zo. Terwijl de A9 al helemaal vast stond (kilometertje of 10 stond er al; om half 11!) scheurde de BMW X5 van Fred met daarin naast mij ook nog Dennis en Daan, een bevriend paar (Daan is namelijk ook een meisjesnaam), met een bloedgang langs de file. Fred wist namelijk dat de A10 gewoon 'open' was, terwijl op de Dance Valley flyers werd gesuggereeerd dat deze door werkzaamheden gesloten zou zijn. Binnen 10 minuten bevonden wij ons vlakbij de VIP-parking. Als we niet die twee stoplichten tegen hadden gehad hadden we helemaal geen oponthoud gehad! Ik moest nog wel even mijn VIP-tickets ophalen maar toen ik aan kwam lopen sprongen alle loket-dames al in de houding en schreeuwden: “Daar is ie!!! PE-TER, PE-TER, PE-TER!!”, zo gilden de dames in koor, vervolgend met: “PETER IS OKEE – OLEE OLEE!”, kortom een normale ontvangst. Die dames hadden zeker de afgelopen twee columns niet gelezen of ze waren heel blij dat ik nu met mijn zatte ballen eens met iemand mee reed en dus niet zelf hoefde te rijden. Kan ook.Dance Valley vind ik elk jaar weer leuk (zie columns 2000,2001 en 2002) en dus kwam ik ook dit jaar weer met zo'n brede glimlach het veld oplopen. Hmm, vreemd. Geen enkele detectie of fouillering voor de VIPs! En dat terwijl er in ons busje juist enkele mensen zaten waarvan ik verwacht dat Cor van Hout en Klaas Bruinsma er een blokje voor waren omgelopen. (PvL: Cor en Klaas vormden een lekker stukkie mafia in Amsterdam, red). Enkele Hells Angels hadden hun “uit-tenue” aan. Witte overhemden mogen schijnbaar ook, zolang het logo van de sponsor er maar op staat. Zag er prachtig uit zo op dat VIP-podium. Magnefiek gezicht.Op het VIP-podium aangekomen bleek dat VIP niet al te veel voorstelde. Drank moest 'gewoon' allemaal betaald worden en dat zal ongetwijfeld te maken hebben met vorig jaar toen het gehele publiek van het VIP-podium gratis mocht drinken en werkelijk drank 'tonk' aan de bar. Dit jaar was eigenlijk het enige verschil met een normaal kaartje: a) het was gratis, b) je mocht op dat podium met onderwereld (was het nou Underworld geweest…) en c) je kon gratis naar de w.c.; dat was dan V.I.P.: “Very Important Pissing” zal het wel geweest zijn. Op het normale veld moest je voor 2 Euro “toiletbonnen” kopen! Dan mocht je vier keer naar het toilet. Blauwe bonnen waren voor plassen, rode bonnen voor de grote boodschap. (“Kut, ik heb alleen nog blauwe bonnen en ik moet echt nodig, heb jij nog rode bonnen?”) En ga nou niet denken dat je met een blauwe bon even kon poepen want de security was daar heel streng in! Ik heb er wat mensen met de

broek op de knieën uitgeslagen zien worden! Toiletbonnen….geweldig. Gewoon wc-papier was overigens prettiger geweest.Zoals altijd vloog de dag om. Het was gelukkig niet zo heet als ik had verwacht en dus waren wij allen vrij actief. Alle tenten wel even gezien, zelfs even bij DJ Jurgen geweest in de Impulz tent, maar zoals elk jaar interesseren de DJs me echt helemaal niks. Ik zag weer veel mensen met een stress-schema lopen (“Dan kunnen we tien minuten bij Remy kijken en dan twintig minuten bij Sasha en Digweed, dan naar Tiësto en dan naar Carl Cox”) en dat leek me een lekker dagje uit. Wij hadden besloten dat het VIP-deck leuk was voor 10 minuten en daarna stonden we lange tijd achter de VIP-tribune. Er waren weer veel bekenden -bij sommigen was het zelfs niet erg dat je ze tegenkwam- en het feest was compleet. Op onze gebruikelijke afscheidstijd, half 10, liepen we naar de uitgang. Daar zou het VIP-busje ons terugbrengen naar het parkeerterrein. ZOU, want weinig tot niks VIP-bus, wel enkele honderden mensen die in die ene touringcar wilden. “Dat gaat niet jongens!” riep de chauffeur maar met een “DAT zullen we nog wel eens zien!”-houding bestormde iedereen de bus. Na enkele minuten begonnen we ons zorgen te maken. Dit ging wel even duren, maar toen kwam Armin van Buuren. Dat het rijmt is mooi meegenomen. Voor hem stond dan toch een 8-tax busje klaar en als succesvolle columnist wordt je dan ook daar weer voor uitgenodigd. Fred, Dennis en Daan erbij en hup, rijden met die kar. Voor Armin was het natuurlijk een speciaal moment om samen met mij in een busje te zitten. Dat gebeurt niet iedereen.Normaliter is er na Dance Valley altijd een leuke after bij iemand thuis. Meestal bij mij maar aangezien de sfeer bij mij thuis momenteel nihil is kozen we voor Dennis en Daan. Jongens, ik geef het toe, ik was geslacht. Kapot. Ik viel al na een uurtje in slaap en werd gebroken wakker: “Aooraargh”, zei ik. Dat klonk niet motiverend voor de rest, dat begrijp ik ook. Ik besloot naar huis te gaan en eens verstandig te doen. Gezellig en verstandig gaan niet samen, dat weet je. Fred bracht me even naar huis (Fred drinkt nooit!) omdat hij toch even naar huis wilde om een blikje Liptonice te halen dus dan was van Rijswijk, via Scheveningen, naar Wateringse Veld en dan weer terug naar Rijswijk een klein stukje, toch? Dat een benzinestation ook blikjes Liptonice verkoopt…ach, daar denk je niet aan op zo'n moment. Wederom viel ik vlot in slaap. Ik was gebroken. Ik wilde nog even snel naar het toilet maar helaas….de toiletbonnen waren op.Volgende week Fast Forward. Dit jaar is het eindfeest niet gratis dus ik ben benieuwd naar de opkomst. Als ik zin heb maak ik wel weer een verslagje. Stuk veiliger dan columns schrijven….