Aanstaande dinsdag 27 september is het dan zover: de laatste Mellow Moods zal plaatsvinden in Luden Den Haag. Natuurlijk enigszins met pijn in het hart, maar aan de andere kant moet ik eerlijk zijn: de sjeu was er wel al enige tijd van af.

Natuurlijk denk ik nog wel eens terug aan de begintijd van Mellow Moods. Het hele concept werd aanvankelijk uitgevoerd door drie enthousiaste Radio Stad Den Haag-dj’s, om precies te zijn: Stephan Koot, Ricky Romano (Romijn) en ikzelf. De allereerste dinsdag was ergens in februari 1993 in de Buzz Video Fub Pub, het café van de toen zojuist verbouwde dansgelegenheid De Tempel. Daarover kunnen we kort zijn: de publieke belangstelling was niet enorm, maar de mensen dié erop af kwamen, waren er ook elke week. Vaak vergezeld met zakken chips, gevulde koeken en andere gezelligheid. De muziek was lekker, maar van een hoogwaardig eindproduct zou ik niet willen spreken.Dat veranderde toen we vanaf 6 september 1993 begonnen met het uitnodigen van gast-dj’s. Dat was nog niet zo eenvoudig, want probeer maar eens gerenommeerde dj’s als Isis, Marcello en haagse held Remy zo gek te krijgen om gratis (!) naar Den Haag te komen om in één of ander cafeetje te komen draaien, en dan ook nog eens op dínsdag! Gek genoeg lukte dat toch vrij aardig, waarbij de kenniskring van Remy en dj Jurgen (die er ook vrijwel wekelijks als gast te vinden was) goed van pas kwam. In die eerste jaren van de Buzz hebben mensen als Derrick May (er was een dj en die nam Derrick mee), Carl Craig en alle Hollandse toppers achter de draaitafels gestaan. Ook bijzonder: in die eerste jaren was er 4x per jaar een ‘grote’ Mellow Moods in het hele gebouw van de Tempel. Dat was vloeken in de kerk, want de Tempel was een top 40 discotheek, maar op dinsdag mocht er in de vakanties een uitzondering worden gemaakt.

Die ‘grote’ Mellow Moods-edities waren geweldig. De line-ups die we dáár hebben gehad! Van Kevin Saunderson tot Dimitri, van Remy tot Paul van Dyk, we hebben ze allemaal gehad en…. altijd gratis entree! Kom daar nu maar eens om, met zo’n line-up. Vooral die editie met Paul van Dyk was geweldig. Van Dyk was nog niet zo bekend, maar dankzij zijn Humate-remix door ons wel bewonderd. Het was Paul’s eerste trip naar Nederland en wij haalden hem op van het vliegveld. De keuze voor het Scheveningse Badhotel leverde nog wel een komische situatie op, omdat voor een buitenlander het woord “bad hotel” niet hoopvol klinkt. Het kwam allemaal goed, en zo’n duizend bezoekers maakten kennis met de sound van Paul van Dyk, die mede door dit optreden in Den Haag ook altijd een held is gebleven.Toen in 1996 de Asta open ging, verhuisde de Mellow Moods. Dat was best een gok, want van het kleine, knusse café in de Tempel naar de grote Asta was wel even een cultuurschok. Gelukkig pakte het daar ook goed uit en hadden we soms wel 1100 man op een ‘gewone, doordeweekse’ dinsdag, in vakanties zelfs wel 2400 man. Mellow Moods was groot geworden. Niet iedereen vond dat even leuk natuurlijk, maar ik vond het zelf toch wel een leuke stap in die tijd.

Afijn, je moet maar eens oude Mellow Moods-columns terug lezen op www.petervanleeuwen.nl als je meer wilt weten over de zwerftocht van Mellow Moods langs The Opera, de Catacomben, de «O» zelfs even, Asta 2, Cocoon, One Four, Seven, Le Paris en Club Madness, om vervolgens in juni 2011 in Luden te eindigen.Hoe het ook zij, het waren 18 mooie jaren, zo al met al. De laatste anderhalf jaar reken ik eigenlijk niet helemaal mee. Daarover kunnen we kort zijn: dat waren niet de beste jaren. We lieten ons overtuigen om Mellow Moods te verhuizen van Seven naar Le Paris en dat heeft -achteraf- niet goed uitgepakt. Ik reken mezelf dat zeker wel aan. In mijn hoogmoed had ik ten eerste nooit verwacht dat Seven gewoon zou doorgaan met een feestje op dinsdag (de dinsdag was van ons, vond ik) en ten tweede had ik de misplaatste arrogantie dat, al ZOU Seven gewoon doorgaan, wij door middel van onze extreem sterke programmeringen, geen enkel probleem zouden ondervinden. Haha. Maar wat bleek? De huidige jeugd heeft geen idee wie dat feestje op dinsdag nou precies organiseert; “er is gewoon altijd een feest op dinsdag in de Seven, dus daar gaan we heen,” en wie er nou precies staat te draaien interesseert ook niemand wat, op wat fanatiekelingen na. Dus of er nou lokale, onbekendere dj’s stonden in de Seven, of dj’s als Billy the Klit of Erick E in Le Paris, het zal het gros van de uitgaansjeugd een worst wezen. Daarmee doe ik niets af van de prestatie van Seven, want vooral in de vakanties doen die jongens het geweldig. Petje af zelfs. En de Seven is misschien ook wel een heel erg gezellige lokatie voor een dinsdagfeestje.Aanstaande dinsdag zetten we dus een streep onder het wekelijkse Mellow Moods-verhaal. Ik weet het, we hebben zoiets al vaker gezegd, maar dit keer voelt het wat definitiever. We moeten ook voorkomen dat het Rolling Stones-gevoel gaat bekruipen. Zoals ik ooit een 17-jarig meisje over een resident-dj van Mellow Moods hoorde zeggen: “Zo hé, die oude meneer kan écht goed draaien!”.Geloof me, dat wil je niet. Dit alles gezegd hebbende, hoop ik natuurlijk vurig dat aanstaande dinsdag een hoop ‘oudere jongeren’ de gang naar Luden zullen weten te vinden en er een topfeestje van maken, onder muzikale leiding van Billy the Klit. Het zou een hoogtepuntje kunnen worden en je weet: je moet altijd stoppen op een hoogtepunt(je) 😉