Zo”n 9 weken geleden ging ik naar de Damad Lichtstudio in Den Haag. Mijn bij deze speciaalzaak aangeschaftte lamp (staat écht heel leuk; maakt de kamer helemaal “af”) had een defect: de speciale dimmer was ontploft, of althans: na de poging tot het aanzetten van de lamp rook ik een brandlucht. Trafootje opgeblazen, no big deal. Dus ik op die bewuste zaterdagmiddag naar de Damad Lichtstudio. Nu moet ik erbij zeggen dat deze lamp, in combinatie met enkele andere lampen (die de kamer nog “affer” maken trouwens), inmiddels al zo”n 10 jaar in mijn bezit is. Vervangen vond ik geen optie, ik ben een oorlogskind en gooi dus zelfs geen restjes brood weg. Sterker nog: ik eet niet eens brood. Uit principe. Ik vind het zo zielig voor die arme vezels. Ik ging dus met het nog steeds naar brand ruikende dim-apparaat naar de winkel. Of ze een nieuwe hadden, eigenlijk een simpele vraag. Toch? “Oei” begon de ene winkelier direkt. “Dit is een hele bijzondere. Hier kun je ook een tweede lamp mee aan- en uitzetten!” zei hij op een manier alsof ik iets fout had gedaan. “Ja, dat is die blauwe neon-balk” “Oeeei…,” vervolgde de man. “Arend, kunnen wij hier nog aankomen?” Een tweede verkoper, waarschijnlijk Arend geheten, kwam op ons afgestapt en knikte mij professioneel toe. “Goedemiddag” zei ik. “Goedemiddag”, beaamde hij, “Ah, dat is de Belucci 200″ Dat stelde mij gerust. Iemand met kennis van zaken en dat is prettig in een licht-speciaalzaak, als er iemand is die licht in de duisternis kan brengen. “Ja hoor, die bestellen we even. Mag ik uw nummer zodat we u kunnen bellen als we hem binnen hebben?” Ik zei: “graag” of iets van die strekking maar vertelde er bij dat ik hem wel snel nodig had want ik zat eigenlijk in het donker zonder dat apparaat en die mijnwerkershelm met lampje voorop knelde nogal. Ik ook altijd met mijn grote kop. Er zou voor gezorgd worden. Ik keek nog even rond in de Lichtstudio en zag op het eerste oog weinig bijzonders. Hoewel, hé, dat zijn twee aparte lampjes! Ik vond ze erg leuk. Na even zoeken had ik het prijskaartje gev… Okee, okee, niet goedkoop. Maar wel leuk. Voor mijn net verbouwde huis. Ach, wat maakt het ook uit? Ik heb al 10 jaar geen nieuwe lamp gekocht. Enfin, ik verzon wel wat goede argumenten om tot koop over te gaan. “Deze twee wil ik wel” zei ik en de man keek me aan op een manier alsof er nog nóóit iemand iets bij hem gekocht had. “U wilt er twee? Ja, ze zijn het leukst samen, hè?” Ik betaalde alvast 100 Euro aan en ze hadden mijn nummer al dus ik zou nog steeds gebeld worden als één en ander binnen was. De lampjes konden wel drie weken levertijd in beslag nemen. Ik ging onmiddellijk accoord want die lampjes stonden er nu ook niet dus ik zou die online casinos drie weken ook nog wel overleven. “Maar die dimmer heb ik wel snel nodig want ik ben echt onthand” zei ik nog ten overvloede. Dat begrepen ze. Ik vermoedde dat mijn aanschaf van nieuwe lampen de procedure van het bestellen alleen maar ten goede zou komen. Ik liep naar buiten met dat irritante “tevreden” gevoel dat ik wel vaker heb als ik iets leuks heb gekocht. En ik had

ook nog gelijk die dimmer besteld, dat was ook weer gedaan. Meestal blijven dat soort klusjes wel een paar dagen liggen maar dit keer was ik direkt tot aktie overgegaan. Ja, ik was lekker bezig, vond ik zelf. Nu voelen jullie natuurlijk wel aankomen dat ik die dimmer niet binnen 5 werkdagen heb ontvangen. Anders schrijf ik er niet over. Klopt. Na zo’n 2 weken ging ik eens bellen. “Damad lichtstudioooo” sprak de stem aan de andere kant van de lijn, dus ik was goed verbonden. “Die dimmer hè? Ja dat klopt, ik vrees dat dat nog even gaat duren want de fabriek had hem ook niet op voorraad.” Op de vraag waar “even” voor stond kon men geen antwoord geven. Door allerlei drukke werkzaamheden ging er weer 2 weken voorbij. Ze zullen wel wachten op die nieuwe lampen, dan leveren ze het tegelijk af, zo had ik zelf bedacht. Weer 2 weken gingen voorbij. We zaten nu op 6 weken wachttijd. Netjes. Ik wilde het hele handeltje afbestellen want dit duurde me echt te lang. Zo lang had ik nog nooit gewacht, mijn liefdesleven even daargelaten. Ik belde pissed op. Je kent dat wel. Je zit je dan al op te laden voor hét boze telefoontje en je zou wel eens even laten zien dat er met jou niet te spotten valt (alweer een leuke woordgrap inzake een licht-speciaalzaak; ‘spotten’). “Damad lichtstudiooo” “Ja, met Van Leeuwen hier. Zeg, ik w…” “Ah, mijnheer Van Leeuwen. Dat komt mooi uit. Wij hebben al de hele week geprobeerd te bellen maar u nam niet op en uw voice-mail zegt dat we niks kunnen inspreken.” Oeps. Dat was zo. Ik haat voice-mail dus een sms sturen is de enige manier om mij snel te spreken te krijgen. Ik herinnerde me ook dat rare 070 nummer dat ik steeds had weggedrukt. Grmpf, daar ging mijn woede. “De lampen zijn binnen hoor!” zei de man op een blije toon alsof hij me net vertelde dat mijn pasgeboren kind een jongen of een meisje was geworden. Ik kon ze komen halen. Dat deed ik dan ook. Twee vrij grote dozen stonden in een magazijn en waren volgens de verkopers de desbetreffende apparaten. Het is dat ik een knappe auto rijd, anders had ik een boedelbak moeten huren. “En de dimmer graag”, vroeg ik. “O ja, die dimmer is nog niet binnen.” Nu veinsde ik echte boosheid. En dat ik nog gezegd had dat ik haast had en ik nog steeds in het pikkedonker zit thuis (wat inmiddels niet meer helemaal waar was, maar toch) en dat ik het nu toch echt niet leuk meer vond, afijn, je kent die teksten wel. Het was nu een kwestie van dagen en dan zou de dimmer echt worden bezorgd. En nogmaals sorry enzovoorts. Eenmaal thuis aangekomen bleek dat -toen al het verpakkingsmateriaal eenmaal rond de lampen was verwijderd- de lampjes-zelf ook in een kleine Smart hadden gekund, maar goed. Ik knutselde de halogeen-lampjes in de eerste lamp en voelde al gelijk dat er iets rammelde aan de construktie. Bij de andere lamp was dat weliswaar niet het geval, die voelde gewoon lekker robuust, maar daar was een ander klein probleempje: het was een totaal andere lamp dan die ik besteld had. Nou ja, totáál anders is overdreven maar er zaten een aantal functies niet op, waaronder nota bene een dimmer! Ik was nu écht boos. “Damad lichtsudiooo” “JAAAAAAAAA, met Peter van Leeuwen. Ik wil nu echt mijn geld terug want deze twee lampen hebben allebei een gebrek!” briesde ik. “Ik vind het zó erg mijnheer Van Leeuwen, ik weet niet wat ik moet zeggen,” zei de man en dan komt mijn zwakheid weer naar boven. Dan geef ik iemand nog één kans. Er werden gelijk nieuwe lampen besteld en die zouden dan thuis worden bezorgd, eerst uitvoerig gechecked natuurlijk, en sorry sorry sorry. Dat was nu drie weken geleden. Ik hoor jullie denken: “Haha, hij heeft ze zeker nu nóg niet” maar dat gaat even lelijk tegenvallen. Ik heb ze. “Zeker mankementen?” Nee, dit keer niet. Keurig afgeleverd, ze werken perfect en ze maken de kamer zó belachelijk “af” dat het niet affer meer kan. Dit is het afst ooit. Zó af heb je het nog nooit gezien, bij niemand niet. Ik kreeg nog een paraplu (…) als goedmaak-cadeautje omdat ze niet zeker wisten in welke bui ik zou zijn natuurlijk en de man wilde weer vertrekken. “Je gaat me toch niet vertellen dat je die dimmer voor mijn oude lamp nog steeds niet hebt hè?” vroeg ik. De man kromp ineen. “Ach jee, die dimmer!!! Dat wilde ik nog zeggen: de fabriek had wat produktieproblemen maar hij komt nu echt dinsdag binnen!” Dus nog heel even geduld. Maar de dimmer komt dinsdag binnen. Ik zie het somber in. En dat is gelijk de laatste woordgrap die ik maak in het kader van deze licht-speciaalzaak.