Niet iedereen begreep mijn grappig bedoelde 1-regel Jaaroverzicht: “het was een klotejaar”. Veel mensen vonden het kort, bot en ja, sorry dat ze generic viagra het zeiden: negatief. Negatief ja. Ikzelf vond echter dat ik het nog van de meest zonnige kant http://cialisonline-onlinebestrx.com/ had bekeken. Natuurlijk, er zijn ook veel leuke dingen gebeurd in 2005. Absoluut. Alleen niet met mij. Dat is alles. Nee hoor, ik overdrijf, zoals dat columnisten betaamt. Zal ik dan op de laatste dag van het jaar viagra para mujeres eens even écht over het jaar schrijven? Vooruit maar. Het jaar begon al met de grote Tsunami After Party. Het land werd overspoeld (woordkeuze is nooit mijn sterke kant geweest) met benefiet-acties, de één nog beter bedoeld dan de andere, er werd een Godsvermogen opgehaald voor allerlei goede doelen en de samenwerkende hulporganisaties hadden op een bepaald moment “genoeg geld”. Genoeg geld! Zo van: “de mensen in het rampgebied hoeven er natuurlijk ook weer niet echt béter van te worden!” Tevens bleek al snel dat de meeste hulporganisaties opeens nieuwe kantoormeubelen hadden besteld en de direkteuren hadden de bonussen eerlijk onder elkaar snel verdeeld. Dat leverde dus weer een Golf van kritiek op (ja, je kan uren doorgaan met flauwe woordgrappen) Toen kwam er een periode dat Nederland “Tsunami-moe” was geworden. Een “ja, nu weten we het wel”-gevoel kwam over de meeste Nederlanders. Af en toe kwam er nog een overlevende boven water (…., het is gave), maar echt boeiend vond men het al snel niet meer.Gelukkig kwam toen Londen. Op 7 juli werd die stad platgelegd door terroristische acties, strak georganiseerd door Al Qaeda (zoals zij dat nu eenmaal kunnen) en kon men de aandacht verschuiven naar het terrorisme. “Het komt nu wel erg dichtbij” was de kreet van de meeste Nederlanders. Er was paniek, zelfs de post was bezorgd. Het kwam erg dichtbij want hier in Nederland was de Hofstadgroep veelvuldig in het nieuws. De Hofstadgroep zit dan in Amsterdam, ook zoiets vreemds. Samir A, één van de hoofdverdachten, werd diverse malen vastgezet maar moest binnen enkele dagen weer losgelaten worden, hetgeen enkele foto-journalisten van wel erg dichtbij mochten meemaken. Er lagen kant en klare tekeningen van Schiphol en de Tweede Kamer op de kamer van Samira, pogingen tot explosieven, strijdplannen, noem maar op, toch was tegen dit alles juridisch niets te ondernemen. Nu is voor beide standpunten wat te zeggen: als je alleen zegt dat je iemand wilt vermoorden hoeft dat nog niet strafbaar te zijn (ik zie het aan mezelf. Hoe vaak ik al: “zoooo jongen, ik kon die gozer wel vermoorden!!” heb gezegd als iemand bijvoorbeeld een plaat van mij verkeerd had teruggezet in de platenbak) maar als ik echt voorbereidingen tref lijkt me dat toch een kwalijke zaak (dat ik dan bijvoorbeeld van die jongen een plattegrond van zijn huis heb en een brief met: “zet dan die plaat goed terug! Dit is je straf!”, maar misschien wachten we liever tot het kalf echt daadwerkelijk verdronken is en blijven we tot die tijd liever langs de rand van de put kijken hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Kan ook. Een vriend van mij kan zich er erg over opwinden. Ik wil zijn mening wel vertellen maar als ik moet herhalen wat hij zojuist zei en ik moet de scheldwoorden weglaten zei hij niks. Nou, dan nog het uitgaansleven. Wat moet ik er van zeggen? De neerwaartse spiraal zet door. Inner City verbaasde twee weken geleden vriend en vijand door de matige opkomst en andere festiva (…) zullen volgend jaar ook anders te werk gaan. Dance Valley’s poging om voortaan een twee daags-festival te worden lijkt me op zijn zachtst gezegd mislukt en dat lag echt niet alleen aan de regenval. Daarentegen leeft het clubleven weer wat op. Grote DJ-namen staan steeds vaker in clubs (Deep generic pharmacy online review Dish, Roger Sanchez, ikzelf) en dat is een goede zaak. De Nederlandse DJ-helden zien we zelden meer in Nederland. Armin, Tiësto, Marco V en vanaf dit jaar ook Michel de Hey staan steeds vaker in het buitenland en financieel kan ik ze geen ongelijk geven. Voor de Nederlandse scene is het echter spijtig te noemen.Aangezien ik natuurlijk nogal prominent in het uitgaansleven vertoef vragen experts waar het naartoe gaat in 2006? Ik heb geen idee. Sommigen zeggen dat de tijden feest-technisch beter worden maar ik ben minder positief. De kracht van DJ’s is simpelweg nihil en daarom is het vullen van een feest steeds moeilijker. Het gaat om “merchandisen” van je feest. Een community vormen. Sneakers is een goed voorbeeld. Mensen gaan daar graag naar toe en verwachten een bepaald feest. Crazyland, ook zo’n voorbeeld; altijd vol. En nog een voorbeeld, misschien wat minder actief in dit jaar, maar dat gold zeker ook voor Everybody-feesten van Sander Kleinenberg. Men kan een bepaalde kwaliteit verwachten van deze feesten en dát is dan de kracht van de postbank. Elk enigszins leuk clubfeest heeft Erick E en Roog, of anders toch in ieder geval Benny Rodrigues. Daarna houdt het toch wel een beetje op. Niets ten nadele van deze DJ’s, sterker nog: diep recept! (dat zeg ik tegenwoordig ipv “respect”) Voor techno zijn er nog maar weinig echte “trekkers”. DJ Remy en Michel de Hey staan veelvuldig in het buitenland en verder zie je dan toch ook weer snel Benny Rodrigues in de line-ups. Trance heeft een zwaar jaar. Buiten de absolute top (Tiësto, Armin, Paul van Dyk) is er weinig aanbod. Ferry Corsten heeft gek genoeg nog steeds veel moeite om een groot publiek te trekken in Nederland terwijl in het buitenland iedereen MET in plaats van BIJ hem wegloopt. En dat laatste was dan weer een woordspeling. Ferry heeft veel fans maar toch is zijn populariteit niet te vergelijken met bijvoorbeeld Engeland. Johan Gielen draait ook voornamelijk in het buitenland en dat is niet louter uit luxe. Alles kort en wel: er is een verschraling van het aanbod en men moet zoeken naar varianten. Die lijken niet voorhanden want de meeste clubs hebben het moeilijk. “Eclectic” is dan opeens een woord dat opkomt. Betekent vrij vertaald: van alles wat. Kortom: terug naar hoe het altijd was. In de vroege dagen van mijn disco-dagen draaiden DJ’s nog gewoon plaatjes. Singletjes zelfs, 7-inch vinyl platen dus. Ze kraakten zoals ze smaakten maar waren wel lekker kort en daarom was de afwisseling groot. Dat lijkt nu aan te slaan bij veel feestgangers. In het café, waar de Ski-hutten en Baja’s van deze wereld het ‘kort’ draaien van platen tot een kunst verheven hebben, maar nu dus ook in de clubs waar mensen als Billy the Klitt, Hitmeister D en Real El Canario de laatste tijd furore maken. Het lijkt een goede zaak maar ik vrees dat het iets té krampachtig zoeken is naar iets nieuws.Kortom: het is wachten op iets anders maar ik vrees dat dat wachten wel even kan duren. Een beetje zoals Henny Huisman zich al die jaren heeft moeten voelen. Henny is nu terug maar eigenlijk toch weer met ‘meer van hetzelfde’: de Comeback show, het winn dixie online pharmacy woord zegt het al. Zo cialisonline-onlinebestrx.com zal het ook gaan met de feesten vrees ik. Een beetje van alles, dus: classic-feesten voor de ouwe lullen, trance-feesten voor de die-hard overblijvers, clubfeesten voor de hippe mensen (die dan weer zo populair worden dat de échte hippe mensen het niet meer leuk vinden) en dan héél af en toe een feest met een topper á la Tiësto of Armin (die bij gebrek aan optredens in Nederland voorlopig wel een mythische state of trance zullen houden). Het zal de nabije toekomst zijn vrees ik maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet gezellig kan worden. Thuis blijven is en blijft de laatste optie vind ik. Mensen ontmoeten, dingen ervaren…dat doe je online cialis op een feest of in een club, niet aan tafel met een blowtje en een fles Bacardi. Zo, nou, genoeg gezegd. Een leukere, optimistischere kijk op 2005 kan ik helaas niet bedenken. Misschien was mijn column die uitsluitend bestond uit het zinnetje: “Het was een klotejaar.” wel afdoende achteraf. Maaarrrrrr…. 2006 wordt een heel ander verhaal !!!! Ik voel het. Zo moet je bijvoorbeeld ’06 achter de datum schrijven. Dat is al één verschil. Als de terroristen nou lekker zelf weer onderling gaan ruzieën en wij gewoon Wereldkampioen worden in Duitsland hoor je mij niet meer klagen! Fijne jaarwisseling. (Dat klinkt altijd beter als: “fijn uiteinde”. Dat staat zo zelfmoord-achtig)