Het jaar 2008 is begonnen. Ik ben er blij om. 2007 vond ik persoonlijk niet veel soeps. Zodanig weinig soeps dat een echt jaaroverzicht niet eens te maken valt. Dat was ook te merken aan de diverse cabaretiers die probeerden die ene grappige Bokito-grap te maken tijdens de enorme hoeveelheid Oudejaarsconferences. Jan-Jaap v.d. Wal probeerde het, Guido Wijers (ben ik de enige die hem echt de allerstomste vegetariër OOIT vindt?) en nog wat lager allooi… het was geen jaar om grappen over te maken, dames en heren.Natuurlijk verwachten de echte fans van deze column (allebei) dat ik in het nieuwe jaar iets laat horen. Daarom kruip ik toch maar weer even achter de computer. Waarom zegt men eigenlijk “ik zit achter de computer” maar ook “ik zit vóór de tv”? Maar goed, geen jaaroverzicht dus. Er was gewoon te weinig te melden over 2007. Al had dat nog weinig gescheeld want gisteren hoorde ik dat de AIVD een zelfmoordaanslag heeft verijdeld! Die aanslag zou op Oudjaarsnacht in Rotterdam moeten plaatsvinden. Dat had me een klap gegeven! Was tenminste een kléin beetje compensatie geweest voor dat armzalige vuurwerk dat de organisatie had geregeld. En had best wel wat 'stof' opgeleverd voor een paar smakeloze grappen. Aan de andere kant is Rotterdam qua ontploffingen wel het één en ander gewend natuurlijk. Maar goed, ik dwaal toch weer af. 2008 wordt het jaar waarin ik 40 jaar word. Volgens mij had ik het daar al over gehad. Ik zit er helemááál niet mee, zoals jullie merken. Het is alleen vervelend als je ontdekt dat 50% van de mensen op straat jonger is dan jij, dat is alles. Omdat een aantal vrienden een heel lief verjaarscadeau aan het voorbereiden is moest ik -in opdracht- even wat oud beeldmateriaal zoeken. Foto's, video's…. je kent het wel. Je komt dan toch leuke dingen tegen. Ik zag mezelf als 17 jarig pubertje. Dat is geen pretje, dames en heren. Ik had een kapsel…. tja, hoe moet ik dat uitleggen? Het was vooral véél. Een mat waar de Arena jaloers op zou zijn. Ik meende zelfs een permanentje te zien. Combineer dat met een groene zonnebril en laat je fantasie het werk doen. Heb je een beeld? Dan komt nu de bonus: ik vond in die tijd dat ik een soort haltershirtje best kon hebben….. Dat had ik dus ook aangetrokken. Je gunt het niemand.Ik zag ook beelden van mijn oude school, het Nederlands Lyceum. Die school bestaat niet meer sinds 2007. Helemaal platgegooid. Weg. Net als mijn jeugd. Ik heb daar toch een probleem mee. Eigenlijk zou men, voordat men zo'n gebouw sloopt, even toestemming moeten vragen bij alle oud-leerlingen. Pas als iedereen het ermee eens is kan zo'n gebouw gesloopt worden. Vind ik. Ik heb in het verleden al eens wat geschreven over mijn oude school. Ik was geen liefhebber van school-an-sich maar ik heb er toch heerlijke tijden meegemaakt. Achteraf jammer dat ik zo weinig oog had voor de meisjes. En dat de meisjes geen oog voor mij hadden is natuurlijk nog jammerder. Echt kwalijk nemen kon ik het ze niet (zie beschrijving van zojuist) maar we kunnen natuurlijk achteraf wel stellen dat het een flinke inschattingsfout is geweest van de dames.In mijn speurtocht naar oud materiaal kwam ik zelfs alle liefdesbrieven tegen die ik ooit ontving. Jammer genoeg niet de brieven die ik zelf schreef naar die dames want die waren natuurlijk wel van een hoger niveau dan degenen die ik mocht ontvangen van hen. “Ik geloof dat ik egt een beetje van je ga hauden” was zo'n beetje het litteraire hoogtepunt dat ik kon terugvinden. Toch kom je door het lezen van die brieven weer even terug in

die tijd. Best een aparte ervaring. Je vraagt je ook af wat er van je leven was geworden als je bij bepaalde types gebleven was. Eén van mijn eerste vriendinnetjes was een zekere Carolien uit Nieuwkoop. Of was het Karolien met een K? Een schat van een meisje, dat zeker. En bloedmooi. Dat vond iedereen. Ik was daarentegen zo bleu dat ik er eigenlijk geen raad mee wist. K(C)arolien werkte bij een sigarenzaak in Nieuwkoop en was daar tevreden mee. Dat vond ik al lastig te verkopen. Ik rookte toen nog niet. Het is nooit echt wat geworden met

het meisje en dat betekent dat ik zelfs nooit sex met haar heb gehad. Dat vond ik eng. Een beetje die EO-instelling misschien. Het moest wel echt de ware zijn….. Nee hoor, ik durfde gewoon niet. Vond het doodeng. Kijk, tegenwoordig is het natuurlijk een heel ander verhaal. Meisjes kijken de laatste 20 jaar zodanig verbaasd uit hun ogen als de sex met mij erop zit…. was dit een aardbeving? Ze wisten niet eens dat het milieu zo'n aardbeving nog kon opbrengen, een beetje dat gevoel. Ja, het is een gave.Had je 20 jaar geleden maar dezelfde ervaring als nu. Dan had ik het allemaal heel anders gedaan. Was ik blijven voetballen (nog steeds spijt dat ik op mijn 20e gestopt ben) en had ik als één van de eerste al die Cruijff-lessen in de kleedkamer kunnen vertellen. Niemand had nog van een “ruit op het middenveld” gehoord. Of van “de punt naar achteren”. Wat een indruk had ik gemaakt. Zeker als ik elk jaar precies de landskampioen kon voorspellen. De bookmakers zouden gék geworden zijn. Begin 1995 had ik 2 ton gewed dat Ajax de Champions League zou winnen en echt iedereen had me voor gek verklaard. “Wacht maar af!” had ik alleen gedacht. Ik had een stuk van het gewonnen geld belegd in een klein Fins bedrijfje dat mobiele telefoons ging maken. Dankzij de winst die het bedrijfje (Nokia) zou maken was ik voorgoed onbereikbaar geweest. Iets dat Nokia juist niet nastreeft, maar goed.Ach, het heeft weinig zin om zo te denken. 2008 wordt ook een mooi jaar, zo hou ik mezelf voor. Nieuwe kansen. Ik hoop nog steeds op een totaal religie-verbod zodat niemand zich meer achter één of ander verzonnen figuur kan verschuilen als ze zich misdragen, ik hoop op Hillary Clinton als nieuwe Amerikaanse president (“she will shave her bush” hoorde ik iemand zeggen) en op een miraculeuze wederopstanding van Ado Den Haag. Ok, vooral dat laatste zal wel nooit gebeuren. Wat wél gaat gebeuren is dat Mellow Moods in september 15 jaar bestaat. En ikzelf op 1 februari 40 jaar besta. Daar valt sowieso niets aan te veranderen als iedereen een beetje normaal doet. Er komen dus weer feestjes aan en dat vind ik leuk. Nog steeds. Gelukkig maar.