“We're gonna smoke them out, hunt them down and destroy every last one of them!” Dit citaat komt niet uit de mond van Arnold Schwarzenegger, dit is een citaat van een andere Terminator, George dabbeljoe Bush junior, de -om de één of andere rede gekozen- president van het machtigste land van de wereld, de Verenigde Staten van Amerika. Normaal gesproken kan ik altijd erg lachen om geestelijk gestoorde mensen maar in dit geval ben ik even wat minder enthousiast. Wat is er aan de hand? Georgie wil graag papa wreken en graag in een dure benzine-auto blijven rijden en heeft zich daarom voorgenomen om de helse dictator Saddam Hoessein van het oliedom (wie is er oliedom?) Irak hòè dan

ook te verdrijven. Saddam moet eerst ontwapenen, de inspekteurs van de VN moeten dat controleren en als alles vernietigd is gaat Bush aanvallen. Zo moet het ongeveer gaan. Nu heb ik helemaal geen zin om een column aan de oorlog te verpesten maar deze inleiding heeft een doel;Ik moet namelijk zaterdag naar Miami. Moèt naar Miami ja. Er is een jaarlijkse muziekbeurs (ik heb er al twee jaren een column over geschreven dus dit derde jaar kan er ook nog wel bij), de Winter Music Conference. Een vreemde naam want je krijgt niet echt het gevoel dat het “winter” is in Miami en ook de “conference” wordt door bijna iedereen volledig genegeerd. Het echte zaken doen gebeurt in de clubs en langs de zwembaden van de te dure hotels als Delano (Madonna is mede-eigenaresse), National en Loews.De eerder genoemde mijnheer Bush kan spreekwoordelijk roet in het eten gooien (letterlijk kan hij dat ook, maar dan vooral bij de Irakezen) door zijn Stratego-spelletje te starten vòòrdat de Conference begint. Dat zal best gevolgen hebben. Alle doodsbange Amerikanen zullen niet komen en hier en daar zal een schijterige Engelsman ook afzien van een tocht naar Amerika, al was het maar omdat ze bang zijn dat precies hun British Airways vlucht van 20.15 uit Londen naar Miami gebruikt zal worden om een nieuwe aanslag te plegen op Amerika. Ik ben daar niet zo bang voor. Ten eerste vlieg ik Martinair en van die maatschappij heeft Bin Laden nog nooit gehoord, ten tweede hebben de Islamieten wel wat anders aan (en op) hun hoofd als Bush gaat aanvallen. Een lekker terroristje dat al in Miami is kan misschien een bommetje leggen maar dan niet vlak bij een zwembad lijkt mij.Waarom ik niet blij ben met de oorlogsdreiging heeft puur en alleen te maken met dat gezeik bij de douane. Ook Schiphol is in deze tijd een soort Noord-Korea. Soldaten, gewapend met mitrailleur en walkie-talkie, staan je dreigend aan te kijken en dan kost het mij altijd moeite om niet heel erg verdacht te gaan kijken. Ik kan er niks aan doen, ik loop langs dat soort mensen en voel me dan net of ik iets te verbergen heb terwijl dat niet zo is. Ik heb zelfs het idee dat ik rood word en extreem begin te zweten. Dat laatste is meestal ook zo maar dat komt meestal omdat ik na een zware avond stappen ga vliegen en die afvalstoffen eruit moeten natuurlijk. Dan kom je aan op Schiphol en begint de ellende. Effe lekker parkeren voor de deur gaat niet meer, degene die je heeft weggebracht wordt na een “heel veel plezier”-handdruk gesommeerd door de politie om gelijk weg te gaan want er zou maar eens een Bom in je auto kunnen zitten als je mij wegbrengt!Dan het inchecken. Ik kies altijd de verkeerde rij. Altijd. “Ah, deze is korter” zeg ik dan tegen mijn collega die in de rij naast me staat. Hij staat optisch inderdaad een stuk verder van de balie dan ik maar is toch eerder aan de beurt. Of nog erger: ik haal hem over om ook bij mij te komen staan, 'want ik ben toch zo aan de beurt'. Hij heeft zijn plek in zijn eigen rij nog niet opgegeven of er blijkt weer een probleem met de persoon voor mij. “No madam, I'm afraid you have to fill out these forms all over again” hoor ik de Martinair-chick nog zeggen tegen een Pakistaans uitziend dametje van 80. Dat duurt wel even. Dan de douane. Handbagage in de scanner, sleutels, metalen in een bakje en -pieppieppiep- o ja, de gsm-telefoon ook in het bakje. Aangezien ik een ijzeren wil heb gaat de metaaldetector altijd af. Altijd. Al ga ik er naakt doorheen. Even fouilleren (soms ook schoenen uit tegenwoordig!), dan een paar vragen of je plantaardige dingen bij je hebt want de vogelpest is niet alleen de pest voor de vogels maar ook voor je schema en dan loop je met je spullen eindelijk in het see-buy-fly gebied. Tax-free noemen ze dat. Nou, 'free' is zeker niet het woord. Voor Miami moet je dan ook nog even wisselen en aangezien er wel drie dames achter de ABN-counter zitten maar er slechts één van die drie aan het werk is duurt dat ook even. Het tweede loket gaat meestal pas open als ik eindelijk aan de beurt ben. Nog even snel een plastic saucijze-broodje en een veeeeel te dure cola postmix bestellen en 'alvast' naar de gate. Als je naar Amerika vliegt krijg je de hele controle nogmaals voor je kiezen. “Did you pack your bags yourself?” “No, my friend Usama did it for me” “Did you -at any point- leave your bags unattended?” “Good point. At the meeting point I believe” Ach, die onzin.In het vliegtuig moet je nog een verklaring invullen waar ik het al eerder over heb gehad in eerdere Miami-columns die je nog kunt teruglezen op www.markvandale.nl (column index, onderaan de columnpage) met vragen als: “Bent U een wrede oorlogsmisdadiger met schizofrene neigingen die kinderen verkracht?” Je kunt dan â–’ yes of â–’ no invullen. Voor schizofrene mensen een lastige vraag. Een deel van hen wil “yes” invullen en een ander deel “no”. Voor alle andere mensen zijn dit soort vragen lachwekkend. Al ben je oorlogsmisdadiger, dan ga je toch geen “yes” invullen? Wie heeft die vragen bedacht? “Heeft U drugs bij U”, welke doorgesnoven idioot gaat “yes” zeggen? Straks pakken ze het af!Anyway, genoeg ellende. Eenmaal in Miami gaat het meestal wel. Er gaan weer vele Nederlanders uit de “scene” dus het zal wel weer leuk worden. En zinvol, want de beste zaken doe je met Nederlanders die nog geen twintig minuten van je vandaan wonen maar waarvoor je dus helemaal naar Miami moet om zaken mee te doen. Ik vertel jullie nog wel hoe het geweest is. Ik denk dat ik maar vroeg naar het vliegveld ga. Het is nu dinsdag, ik moet zaterdag vliegen, ik ga morgenochtend maar alvast naar Schiphol want ik geloof nooit dat Bush zijn vingers nog veel langer van die knop kan houden. Tot slot nog even een woord van steun richting de boeren. Ook de kippen zijn besmet met de vogelpest en dat is zo rond de pasen geen pretje. Het wordt echt goed zoeken naar eieren deze Pasen en dat gun je niemand. Sterkte jongens!