Nou is het idee al leuk op voorhand: een soort log vanuit Miami. Ik ga het proberen vol te houden. Gisteravond kwamen Mark van Dale en ik na een vlucht van een grote elf uur eindelijk aan op Miami Airport. Normaliter is het passeren van de douane een crime (kriem), in dit geval hadden wij een soepele passage. Sterker nog: er was een commedian neergezet bij het eindpunt. Voor DJ Jeroenski, die voor ons was, was er een vraag: “wat kom je doen hier?” en toen Jeroenski begon over WMC en housemuziek was de man getriggerd: “So your a producer? What kind of music do you produce?”, waarop Jeroen antwoordde: “Housemusic”. “What’s that?”, was het antwoord van de man, zonder dat hij ironisch was. Hij had echt geen idee. Jeroen probeerde het uit te leggen maar natuurlijk tevergeefs. “Ah, that means you make a lot of money so you’ve brought WAY over 10.000 dollars into the country, right?” Ik begon te lachen om deze opmerking. Heus niet omdat Jeroen zo slecht verdient overigens…. Jeroen kon na enkele antwoorden doorlopen.Toen waren wij aan de beurt. Wat we kwamen doen. Zelfde antwoord leek mij -na het uitgebreide Jeroenski-antwoord- nu wel op zijn plaats. “He’s a producer”, zei ik, wijzend op Mark. Zo bleef ik buiten schot, dacht ik. “Ah, do you need a video? I’m an actor, you can always hire me”, zei de douane-nar. Het ijs was gebroken en nadat ik “Maybe Mark needs a body-double” had gezegd konden we doorlopen onder de schoudersklopjes. Hij vond ‘m schijnbaar ook grappig. Het hotel was prijzig maar dan kregen we ook wat. Natuurlijk was er weer een probleem. Eén kamer voor ons tweeën was niet

de afspraak en dus waren we in paniek. Lepeltje-lepeltje met Mark is al niet alles, zeker niet voor dat bedrag! Gelukkig kwam er een “how you’re doin’?”-manager bij. Hij regelde het alsnog en dus waren we er eindelijk in. In onze nopjes that is.Kort samengevat was de dag van vandaag alsvolgt: Mark was al om 7.03 uur wakker van de jet-lag en besloot de roomservice even te testen, wetende dat ik meestal de komende uren nog niet te verwachten ben. Een omelet en een salade stonden ernstig aangetast voor zijn bed toen ik hem om 13.00 uur ophaalde. Het was bevallen. We besloten er op uit te gaan en namen een veel te duur etentje bij het Shelborne, Mark een lunch, ik een ontbijt…en dat op hetzelfde tijdstip. Daarop trokken wij richting Delano om één klein Rum-Runnertje te scoren maar dat is helaas niet gelukt. Dat werden er zes. De man. Een rum-runner is een soort slush-puppy (door ons ook schluss-puppy genoemd) met rum. En ik kan je melden: die rum valt pas op als je wilt gaan staan. Rond vijven waren we lichtelijk licht in het hoofd, hetgeen DJ Marcella, die we tegenkwamen, zeker niet kan zijn ontgaan. Mark wilde even een adaptertje halen in een winkeltje, voor zijn lap-top. Dat bleek een foute beslissing die vóórdat we naar binnen gingen niet te filmen was, daarna wel. We lieten ons namelijk een video-camera aansmeren die in de categorie “luciferdoosje” viel. Slechts 199 dollar! Vonden wij een koopje en dat was het ook. Tijdens het afrekenen begon de Armenisch-uitziende verkoper echter aan een Oscar-performance. Alleen, en dan ook echt alléén omdat wij het waren kregen wij -onder embargo- het nieuwste van het nieuwste op videocamera/mp4/voicerecording-gebied. Heeft nog niemand! Kwam direct van de beurs uit Vegas. Weet Nasa niet eens wat vanaf. 12 mega pixels in plaats van de door ons aangeschafte 2 mega-pixel-camera. Dat verschil was te zien, natuurlijk. Ik was gebiologeerd door het apparaat. Niet normaal zo scherp! Mark was minder enthousiast en zei: “Can we have our camera’s and go please?” maar daarvan was qua Armeniër en mijzelf geen enkele sprake. Daarbij zeg ik dat mijn 6 rum-runners wel een stem in het kapitel hadden. Een flinke stem zelfs. Veto-recht misschien wel. Maar….goed nieuws…..de Armeniër had speciaal en uitsluitend voor ONS een superdeal. Als wij de andere camera inruilden hoefden we geen 749 dollar te betalen maar nog 250 extra, dus zeg maar 199+250, plus tax, laten we het afmaken op 450 dollar. Ik vond het gelijk een deal omdat ik ook nog een speciale demonstratie in het donker had gekregen. En dat was indrukwekkend, zo vond ik. Je zag alles, ondanks het donker!! Mark kreeg ondanks zijn negatieve houding dezelfde geweldige deal en zo liepen wij weg met 2 camera’s ter waarde van 1500 dollar waar wij slechts 900 dollar voor hadden betaald!!! MEGA deal! En Mark had dan ook nog een adapter voor 30 dollar. Zonder korting. Teruglopend voelden wij ons toch enigszins beetgenomen. “Dit is echt een column waard”, zei Mark op de terugweg. Ik ben nog nooit zo blij geweest met iets dat ik sowieso nauwelijks ga gebruiken als ik in Nederland ben. Maar een column…. beetje overdreven. Dus vandaar dit log. Morgen gaan we echt beginnen met de beurs. Nu eerst een rum runner en dan: aan de slag!