Zoals ik door de vele regeltjes heen al liet doorschemeren: ik ben weer vrijgezel. Dat vind ik op zich niet zo erg want onze relatie was al enkele jaren 'op'. Dat lag niet aan één van ons in het bijzonder, het was gewoon op. Ik heb altijd gezegd dat op het moment dat iets “over” is je er gelijk een eind aan moet maken maar in de praktijk is het bepalen van dat moment moeilijker dan het lijkt. Het is net euthanasie.Kijk, het is gewoon een feit dat mannen (het wordt een lekkere, generaliserende column) een relatie niet snel uitmaken voordat ze “nieuwe schoenen” hebben. De “oude schoenen” loop je eerst helemaal op en dan ga je zo in de slotfase eens in de etalage kijken of je leukere, nieuwere (en dus strak zittende) schoenen kunt vinden. Nou, ik weet niet hoe dat met jullie is maar ik HAAT winkelen en zéker winkelen voor nieuwe schoenen. Dat meen ik echt trouwens. Om even naar de échte schoenen terug te keren: ik tref altijd zo'n schoenenverkoopster die er duidelijk geen zin in heeft en bij iedere vraag om een grotere maat een diepe zucht slaakt. “Ik heb maar gelijk een hele stapel meegenomen”, je kent ze wel. Humor hebben ze ook nooit. Op een gegeven moment zegt ze: “Maar ze lopen nog uit hoor!” maar mijn supergrappige return “Oh, tot hoe laat bent u open dan?” werd volledig genegeerd. Ze leek me niet het type die hem wel begreep maar gewoon niet leuk vond.Voordat niet iedereen begrijpt waar ik het over heb: in het eerste deel waren de schoenen een metafoor, daar is een meta voor. Vrouwen zijn goed in dingen uitpraten (“Het is nu uit!”) maar mannen willen wel verzekerd zijn van een volgend adresje alvorens de stap te zetten. Nu moet ik zeggen dat ik daar nu juist zo tegenop zie. Ik heb geen nieuw adresje en dat is niet zielig want je moet nu eenmaal niet gelijk als een Cityhopper van de ene relatie in de andere stappen, zeggen ze. Ik zie gewoon enorm op -en dan bedoel ik ook: ééénorm op- tegen dat 'van voren af aan beginnen'. Hoe je relatie ook was, het was in ieder geval vertrouwd. Je hebt aan één woord genoeg om elkaar te begrijpen (“Bier!”) en je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent. In een nieuwe relatie is dat anders. In mijn geval betekent dat: “hoe val ik zo laat mogelijk door de mand?”Vreselijk. Het begint al met het aanspreken van een leuk meisje. Kan ik dus niet. Ja, hier achter de computer heb ik het hoogste woord maar in de praktijk durf ik gewoon niet zomaar tegen iemand aan te praten. Heel erg verlegen, ja. Ik heb het in voorgaande columns wel eens gehad over de openingszin, die altijd stom is. Vind ik. Meisjes niet, die giechelen alsof je net de beste grap ooit hebt verteld als je vraagt: “Kom je hier vaker?” of de legendarische “Warm, hè?”, hetgeen ik nog altijd ongelooflijk vind. Die superafgezaagde openers, mits uitgesproken door zo'n skate-dude, gaan er nog altijd in als koek. Nou, ik ben ten eerste geen skate-dude, laat staan een Winston Post-type, ten tweede ben ik wel verlegen maar niet afgezaagd.Dan krijgen we het “indruk maken”. Ben ik ook niet goed in. Ik maak wel een indruk maar nooit een goede. Of beter gezegd: ik doe meestal iets waardoor men juist gelijk de goéde indruk krijgt van hoe ik ben en dat had ik nou juist willen voorkomen. Dan ben ook nog eens zo attent als een aardbei (je weet: aardbeien zijn écht niet attent. Aardbeien denken echt nooit ergens aan. Kruis- en aalbessen wel, die vergeten nooit een verjaardag en sturen altijd een kaartje) dus een bloemetje meenemen of zeggen van: “Wat zie je er mooi uuuuiiit!” is aan mij niet besteed. Iemand mee uit vragen durf ik ook nooit. Ik heb namelijk altijd pech. “Heb je morgenavond toevallig wat te doen?” “Zooo, morgen heb ik het echt druk, ik moet eerst naar de sportschool, dan langs mijn zusje en daarna moet ik de hele avond werken!” “Oh, en de avond erna?” “Wat is het dan? Oh ja, donderdag. Donderdag ga ik altijd eerst langs bij mijn ouders en dan hebben we altijd vriendinnen-avond! Deze donderdag ga ik koken voor iedereen!” Goed. Ik durf dan niet de rest van de week af te werken. “Nou, ehh..eh, nou, ja, ik dacht gewoon…ehh..misschien leuk om eens wat te doen samen of zo? Ja, als je niet kunt of je hebt geen zin dan houdt het op hoor maar ehh…” Meestal uit een soort van medelijden willen meisjes nog wel eens instemmen maar echt daadkrachtig komt het niet over natuurlijk.Ik zie er echt tegenop. Vrienden zeggen weleens: “Ah joh, is toch juist leuk, verliefd worden?” NEEHEE ! Is niet leuk. Is geen flikker aan. Je kan nergens anders aan denken, je stelt je aan en de kans dat er een wederzijdse, even grote verliefdheid is is vrijwel nihil. Komt zelden voor. Er is er altijd één meer verliefd dan de ander. Is gewoon zo. Niet “nee” zeggen, is gewoon zo. Ook al ben je allebei nòg zo verliefd er is er altijd één nog verliefderder. Of je bent de enige die verliefd is en de ander is ook smoorverliefd maar niet op jou. Dat is de meest voorkomende variant overigens. Er springt wel een vonkje over maar dat vonkje haalt het niet bij het vuur wat er brand voor iemand anders.Oké, laat ik even niet zo bitter klinken. Stel, bij Gods gratie gaat alles goed en het meisje wil uiteindelijk met je naar bed. Misschien heeft ze slechte ogen of gewoon geen smaak, de rede doet er nu even niet toe. Zie ik dus ook alweer tegenop. De eerste keer met een meisje vind ik altijd een drama. Het voorspel is goed, prima, hoor je mij niet over. Maar de eerste keer sex is nooit leuk. Ik vind ook dat je voortaan een contract moet tekenen dat er minimaal drie keer sex moet plaatsvinden want dan wordt het pas leuk. De eerste keer is altijd knullig en onbeholpen. Of het ligt aan mij. Kan ook. Ik heb nog steeds dat handboek uit de Viva als handleiding want ik heb altijd geleerd dat je bij een goede presentatie altijd je aantekeningen erbij mag houden. Moeilijk hoor, én bladeren én de opdrachten uitvoeren! Dan heb je nog het probleem dat je door de lange periode vòòr de eerste keer sex zodanig gespannen bent dat je òf binnen een vloek en een zucht 'klaar' bent (de zucht van mij, de vloek van haar) òf je krijgt zo'n “doet-es-op” totaalweigering waarbij het meisje altijd denkt dat het aan haar ligt. Ligt het soms ook wel trouwens maar meestal ligt het aan jezelf. Teveel gezopen of te weinig gezopen, té graag willen, faalangst of gewoon een ongehoord slechte minnaar zijn. Dat is meestal de rede. En jongens, laat je niet foppen: als vrouwen zeggen: “Geeft toch niet, kan gebeuren….nee, ik vind het écht niet erg!” dan LIEGEN ze. Tuurlijk is dat erg dus voel je je er gerust klote onder. Als je je hele paardrij-tenue hebt aangetrokken, naar de manege bent gereden, het paard hebt opgezadeld, er eindelijk op bent geklommen en het beest verroert geen been (want paarden hebben bénen) dan is dat gewoon knap kut. “Volgende keer gaat het vast beter” zeggen ze dan, maar ze denken: maar dan niet met mij!Zo, ik heb mijn hart weer even gelucht. En die Benny Neyman met zijn vrolijke: “Maar een vrijgezel die gaat pas slapen als ie al zijn zinnen heeft geblust” weet dondersgoed dat hij het heeft over bedenkelijke kwaliteitsfilms, te koop bij elk benzinestation, en (uitgerekend) een gezinspak Tempo Team! Nee, er breken mooie tijden aan, dames en heren. Moeilijke tijden maar mooie tijden. Tijden waarin je opeens geen enkele aandacht meer krijgt van dames die -toen je nog een relatie had- heupwiegend voor je neus stonden te flirten, want volgens mij RUIKEN ze je angst als je vrijgezel bent. Let maar op: één week een vriendin en ze staan er weer met tientallen tegelijk! Zo, en dan nu op naar het benzine-station.