Door Facebook werd ik vanmiddag weer even met mijn verleden geconfronteerd: op de Radio Stad Den Haag website (ja, die bestaat en is springlevend!) stond een oproep voor je favoriete top 10 aller tijden.

Uiteraard begreep ik dat ze graag jaren 80 platen wilden zien in deze top 10, want Radio Stad Den Haag op Internet is voornamelijk bezig met Italo’s en discomuziek uit de jaren 80. Ik moest even terug in het geheugen, want dit soort muziek draai ik niet bepaald dagelijks. Gelukkig kon je de Radio Stad Top 100 van vorig jaar gebruiken als geheugensteuntje. Ik vond het heerlijk om weer even in die oude muziek ’te duiken’.Wat heb ik dan zoal ingevuld? Nummer 1 is een vrij onbekende plaat: Windjammer met Tossing en Turning, een geweldige plaat met zóveel jaren 80-sfeer, die kón niet anders dan op 1 staan. Eigenlijk is mijn all time nummer 1 een ballad, Alexander O’Neal met ‘If you were here tonight’, maar ballads zijn niet geschikt voor een discohitlijst natuurlijk. Verder stonden in mijn top 10 platen als Company B – Fascinated, Creatures met Believe in Yourself, Valerie Dore – The Night, My Mine – Hypnotic Tango, Lime – Babe, we’re gonna love tonight, Nicole – Don’t you want my love en meer van dat soort, bij het grote publiek, niet echt bekende platen. Natuurlijk had er ook best een Michael Jacksontje tussen gemoeten, of Earth, Wind & Fire, maar ik vermoedde dat de jongens en dame bij Radio Stad daar niet op zaten te wachten.

Het grappige is dat je, door alleen maar die lijst met titels door te kijken, toch een klein beetje terugstapt in de jaren 80. Niet dat dat decennium nou bol stond van de gezelligheid. In tegendeel. Grimmig, werkloosheid-achtig sfeertje op straat, eigenlijk zie ik de hele jaren 80 als een druilerige, regenachtige dag voor me. Maar de muziek was voor mijn generatie een duidelijk lichtpuntje. Mede dankzij het feit dat ik in Den Haag woonde, want in Den Haag hadden we discozenders met muziek die je nergens anders hoorde. Vooral Radio Stad Den Haag was één van mijn favorieten en dan met name het programma ‘De Flitsende 50’. Tot op de dag van vandaag kan ik precies herinneren waar ik was toen ik voor het eerst een bepaalde Italo-plaat hoorde.Het moét één van de redenen zijn waarom half Nederland zich tussen Kerst en Oud & Nieuw vergaapt aan de Radio 2 Top 2000. Jeugdsentiment, gekoppeld aan de verheerlijking van een bepaalde muzieksoort. Helaas rolt het balletje van de Top 2000 iets teveel naar de Jaren 60 en heb ik ook de indruk dat de samenstellers een bepaald ideaalbeeld hebben bij de bovenste regionen. Rare, onbekende platen staan bij de bovenste 150, terwijl ‘Black or White’ van Michael Jackson op 1532 staat bijvoorbeeld. Ik heb moeite om te geloven dat 1 miljoen stemmers eerder op The Who met ‘Baby O’Riley’ (nummer 167) stemmen, of zie ik dat verkeerd? Om van de Boudewijn de Groot-lobby nog maar te zwijgen (nummer 61 met ‘De Vondeling van Ameland’, wie kent m niet? En ‘Avond’ op 3?? Come on!)!

Het meest jammere vind ik dat ze bij Radio 2 dit jaar wel héél erg vertellen over Els en Simone, die de hele dag al luisteren naar de top 2000 en weer heerlijk genieten. Of Robert, die mailt vanuit Oregon in Amerikaaaa! Wow! En Angelien en Frans, die de hele dag aan het schilderen zijn en met de Top 2000 gaat dat een stuk makkelijker, en dan tot slot Herman uit Dokkum, die zijn vrouw voor het eerst ten dans heeft gevraagd op dit nummer….. Wie interesseert het wat? Mij niet! Ik wil info over de artiesten! Maar goed. Genoeg irritatie, terug naar de heerlijke, melancholische bui van vanmiddag. Ik ga nog maar eens wat oude nummers opzetten.Ik moet Radio Stad Den Haag dus even bedanken voor een klein tripje down memory lane. Ik vond het gezellig. En ik heb tevens ontdekt dat er best wel wat zonneschijn was in de jaren 80.