Dit is een extra column, gewoon voor de lol. De vorige column over “Dodenherdenking” vind je als je bij “Index” klikt, onderaan de pagina. Daar staan nog 125 andere, oude columns trouwens. Succes dus.Nu moet ik eerlijk zeggen dat toen een top 40 presentator mij belde of ik mee wilde naar het Prinsengrachtconcert, ik toch even dacht: “HET Prinsengrachtconcert, hoe verzint ie het! Tuurlijk gaan we daar niet echt heen”, maar toen het sms-je zelfs een dress-code voorschreef (“iedereen in het zwart”, dat was als eerbetoon aan Juliana, dat moét toch echt wél een grapje zijn geweest) en een UITERSTE vertrektijd (19.15) toen dacht ik: we gaan echt. En we gingen ook echt.Derf kwam gemutst, maar nog niet echt goed, mij ophalen zodat we met één auto konden gaan. Heerlijk. Kon ik lekker starnakel worden en Derf geeft er niet om. De avond begon al gelijk hilarisch. Omdat wij nogal parkeerproblemen verwachtten hadden we een plekje op het parkeerterrein “Raamplein” onmiddellijk aangegrepen. Er kwam een Parkeerwachter van duidelijk héél erg allochtone afkomst het hokje uit (een Parkistani, zoals hij werd genoemd, haha) die ons toesprak. Derf en ik zagen eruit als die twee jongens die in die Delta Lloyd-commercial 'los' gaan op Modern Talking toen we het raampje lieten zakken. “Het is wel 30 Euro borg” zei de man met een stalen gezicht en we waren te verbijsterd om niet te zeggen: “WAAAAT?”, want het is toch vreemd als JIJ met een waardevol attribuut aan HEM borg moet betalen. “Is ie bang dat we olie lekken of zo?” vroeg Derf terecht, maar de echte reden bleek dat terreinwagens (en die heeft Derf. Voor erbij) vaak gewoon over de afrastering heenrijden en dan is de Parkistani niet blij natuurlijk. Toen we dit verhaal vertelden zei Erik Kross (een goede vriend die ook was uitgenodigd om met de top 40 presentator het schip in te gaan) voegde hij nog toe dat de Parkistaan vaak vroeg dicht gaat. “Nee hoor, er stond dat ie tot 2 uur open was” reageerden wij, waarop Kross zei: “Dat hangt meestal af van de kwaliteit van de wiet, het kan net zo makkelijk 21.00 uur worden” dus dat stelde ons gerust.Eénmaal in het appartement van de gastheer aangekomen waren we aangenaam verrast door de hoeveelheid leuke mensen die waren uitgenodigd. De zus van een top 40-presentator met haar man, verder Erik Kross(altijd gezellig, waarover later meer), een aantal aardige onbekenden (dus niet: een aardig aantal onbekenden), de top 40 presentator-zelf en zelfs de voorganger van de top 40 presentator, Erik de Zwart (die overigens, saillant detail, als enige NIET in het zwart gekleed was!). Dit alles, tesamen met Derf en ik, was bijna een garantie voor een leuke avond. Ik zag de voorbereidingen in de keuken en die zagen er goed uit. Linksdraaiende pesto, olijven en allerlei tapenades even daargelaten. Er klonk volgens mij echt even muziek toen er werd gevraagd: “Wie wil er wat van de snackbar?” en iedereen begon door elkaar allerlei “frikadellen,kroket,patatje oorlog”-achtige kreten te roepen.Eenmaal aan boord besef je weer wat een bijzondere stad Amsterdam toch eigenlijk is. Zeker nu, nu vele grachten helemaal zijn afgezet voor de film-opnames van “Oceans Twelve”, en de stad 'helemaal zenuwachtig is' omdat George Clooney, Brad Pitt en Julia Roberts in town zijn. De top 40-presentator wist dat Clooney vanavond zijn verjaardag vierde in het Amstel Hotel, hetgeen allerlei “misschien dat ik nog wel even ga kijken. Als het niks is, zijn we zo weer weg”-achtige grappen opleverde. Alsof we daar ooit binnen zouden komen! Ik zat nog te denken dat voor mensen als Clooney de stad Amsterdam wel héél gaaf moet lijken als je net Koninginnedag en het Prinsengrachtconcert meemaakt in die paar dagen dat je er bent.We kwamen, dankzij verrassend strak vaarwerk van de gastheer, aan bij de concert-lokatie. Ik dacht altijd dat iedereen met een bootje daar lekker kon gaan liggen maar niets was minder waar. Er was een echte gastenlijst! Daar stonden we op, ook al probeerde de agent nog te doen alsof dat niet het geval was. “Ah, ja, hier zie ik het: Een top 40-presentator, vaart u maar door.” Behendig vaarden we richting de andere boten en dankzij wat handige knopen lagen we opeens 2e rij. Perfect. “Als nou maar niet Bea voor ons gaat zitten met dat hoedje” grapten we nog, maar Bea bleek niet eens een hoedje op te hebben. Petje af. Naast ons lagen allemaal bekende Nederlanders; Floortje Dessing (enkele boten verderop), de Prinsjes-zelf (op hun eigen gracht), maar naast ons lag een boot met Frederique van der Wal (in 't schip, haha), enkele bekenden die ik niet kende en -naar later bleek- een acteur uit de Bold en the Beautiful (volgens mij speelt ie Rick, het zoontje van Rits en Broek of weet ik het…). Derf en ik kwamen niet meer bij om Erik Kross die naderhand vertelde: “Ja, die gozer speelde dan in de Bold en the Beautiful en die wilde dan even een praatje met me maken, nou dan ben je zo een half uur verder….”, hetgeen wij echt hilarisch grappig vonden. Eigenlijk helemaal omdat Erik zelf niet begreep hoe grappig het klonk. Zo ongeïnteresseerd, top! Erik heeft het niet zo op zogenaamd bekende mensen en dan zit je met zijn baan (bij MTV) net verkeerd.Het was supergezellig, een beetje frisjes, dat wel, maar vooral heel leuk met de mensen van de andere boten. De mensen van het Frederique-schip stonden op een gegeven moment allemaal bij ons aan boord. (“Ja, ik weet niet, we schijnen iets gezelligs uit te stralen of zo, we schijnen gezellige gasten te zijn”) en de drank vloeide welig. Zoals het hoort op woensdag. Tevreden vaarden we nog even door de grachten van ons mooie Mokum, ons pittoreske Amszjterdum, en toen was het afgelopen. Iedereen borrelde nog even na, resumerend dat Frederique toch wel een beest was (logisch dat zo iemand dan een campagne voert om 'lief voor dieren' te zijn) en dat we dit vaker moesten doen. Maar ja, probeer maar eens zo'n 5 mei-concert op een andere datum voor elkaar te krijgen.Derf kreeg nog 6 Euro terug van zijn 30 Euro borg want we hadden wel bijna 6 uur gestaan natuurlijk en voldaan vertrokken we uit ons mooie Mokum. Ver van huis, maar in ons sas.