Zoals beloofd zou ik nog even terugkomen op het ‘Houseverbod’ wat de Haagse burgemeester Havermans in de jaren 90 uitvaardigde. Houseparties werden streng verboden en zoals ik vorige keer al meldde: dat ging erg ver. Wij (mijn compagnon Rob Velders en ik) werden genoodzaakt om uit te wijken naar andere steden. Na 4 zeer succesvolle Rave the City-parties, die 2x in Houtrust en 2x in de Statenhal hadden plaatsgevonden, moesten we voor Rave 5 uitwijken naar Arnhem. The Tropical Raveforest ging het heten en wat ik me vooral nog herinner van die editie is het urenlang sjouwen met tientallen planten, maar daarover een andere keer misschien meer.Rave the City 6 zou plaatsvinden in de Energiehal in Rotterdam. Het ‘alleenrecht’ voor house-evenementen in de Energiehal lag bij George Ruseler uit Spijkenisse. Dankzij zijn accent werd George al snel Sjors natuurlijk. Sjors gaf feesten onder de naam Mega Rave en hij wilde wel samenwerken. Onze Rave the City was in die tijd toch wel een ‘dingetje’, al zeggen we het zelf. Sjors had twee data geboekt in de Energiehal, iets meer dan een maand na elkaar. Hij kwam met een leuk voorstel: wat nou als we beide feesten gezamenlijk organiseren? Dus dat de inkomsten van beide feesten op één hoop wordt gegooid? Zo hadden wij opeens een aandeel in een extra feest en kon Sjors meedelen in een echte Rave the City. Het klonk als een goed plan voor beide partijen.Het bleek al snel dat Sjors een andere benadering had dan wij. Waar bij ons de kwaliteit van licht, geluid, line-up maar voorál decoratie hoog in het vaandel stond, was bij Sjors met name het zakelijke element van belang, althans: hij was zakelijk gewoon een stuk gewiekster dan wij. Ik stond naast Sjors tijdens de opbouwdag van ‘zijn’ MegaRave in de Energiehal en ik zag in die enorme hal tja, eh…. gewoon verdomd weinig lichtapparatuur hangen. Toen ik hem ernaar vroeg zei hij: “Nee man! Dit is pas één vrachtwagen! Er komen er morgen nog vier! Daggie dat dit het was? Haha, nee man!” Ik was gerustgesteld, maar een dag later bleek natuurlijk dat er een soort “misverstand was geweest met het lichtbedrijf” en het aanwezige licht toch echt het enig aanwezige licht zou blijken. Haha, die Sjors.Hoe anders was het 6 weken later, op 18 december 1993. De enorme opleggers van het gerenommeerde Production Factory vol licht, geluid, stages en vooral decors stonden klaar om drie dagen van te voren te bouwen aan ‘Dinosaur Park’. Er waren zelfs ECHTE dinosaurussen ingevlogen, geld speelde geen rol… Het zag er geweldig uit, maar toen de avond eenmaal begonnen was bleek eigenlijk Sjors zijn gelijk. De mensen hadden het net zo naar de zin als tijdens de Megarave. De mensen hadden een geweldige avond, genoten van de muziek en of er nou 15 of 150 hypermoderne scans in de lucht hangen, het merendeel interesseert het geen moer.

Zijn gelijk bleek eens te meer toen wij de afrekening maakte na twee feesten. Rave the City had weliswaar meer inkomsten, maar aangezien de kosten ook veel en veel hoger waren, won de Megarave met glans de prijs voor het meest lucratieve evenement. Lachend reden we terug naar Den Haag. Die Sjors had het toch eigenlijk beter bekeken dan wij. Maar de volgende keer deden we het toch weer precies zoals we gewend waren. Eigenwijs.