Ondanks het strengere asielbeleid is het Sinterklaas toch weer gelukt om vorige week (per boot) ongehinderd het land in te komen. Voor mij altijd een leuke tijd want ik heb het al in eerdere jaargangen van deze column gemeld: ik ben Sint-fan. Ik hou van Sint, durf ik zelfs te stellen. Vroeger was het zelfs één van de hoogtepunten van het jaar en daarom heb ik bij gebrek aan hoogtepunten in deze periode de Sint in ere hersteld. En gelukkig kom ik niet van een koude kermis thuis: de Sint leeft als nooit tevoren.In navolging van het Wimbledon journaal, het Sportjournaal, het Tourjournaal, het Embassy Journaal en nog veel meer journaals is er nu ook een Sint Journaal, elke dag op Nederland 3. Ik volg het regelmatig. En dan valt me toch iets op waar ik het even over wil hebben; hoe lang komt de Sint nou al naar Nederland? Lang toch? Waarom is het dan in deze tijd van technologie en beveiligingscamera's in Godsnaam mogelijk dat er nog stééds elk jaar wat mis gaat met die Sint?!? Dan is weer het grote boek kwijt, dan vaart de Stoomboot weer terug naar Spanje, dan is er weer een (zwarte) Piet met de cadeau's vandoor (goed personeel is moeilijk te vinden)… er is altijd wel wat. Kan dat nou niet voor eens en voor altijd goed geregeld worden? Huur een professioneel bedrijf in, gooi dat boek in een klasse 4 kluis, haal de Pieten door de AIVD-scanner (geen garantie, maar toch), fouilleer desnoods Dieuwertje Blok tot op het bot maar regel het!!Ik begin hierover omdat de Sint veel in het nieuws is. Ten eerste las ik in de krant dat Marokkaanse jongeren steeds vaker Sinterklazen lastig vallen, bekogelen met stenen en uitschelden. Dit heb ik niet verzonnen! Kan toch niet! Tuurlijk, Sint is begonnen met bekogelen maar pepernoten gooien is toch heel andere koek dan stoeptegels! De allochtonen (het zijn heus niet alleen de Marokkanen!) schijnen dit gedrag te vertonen omdat de Sint sexistisch is (“hai ies een oude man met eenmeiterop”), rascistisch (vanwege de Zwarte pieten) en ook nog eens bejaard is (en die doelgroep is het hele jaar door de lul). Vooral in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer is het probleem niet te overzien, zo meldde Radio 1 vandaag. Was op zich een grappig verhaal maar het probleem is echt. Er was een Sinterklaas-uitzendburo aan de lijn en de desbetreffende man zat al 40 jaar in het Sint-vak. “Mevrouw, het is heel erg. Vooral in Amsterdam is de situatie onhoudbaar. Sint is alleen nog in te huren met Karate-pieten in sommige wijken. De situatie ontaard. Vorig jaar is er zelfs een Sinterklaas helemaal door het lint gegaan en heeft vier twaalfjarige allochtonen helemaal in elkaar geslagen, geholpen door twee kunstPieten met tieten. Het viertal deed vervolgens aangifte bij de politie. Ik zie dat al voor me: “Hoe zag hij eruit?” Je begrijpt: onderzoek leverde niks op, behalve 2500 verdachten die aan het signalement voldeden.Ten tweede bleek dat bepaalde hulp-Sinterklazen veelal dronken aankomen bij het huisadres van bepaalde gezinnen. Ook dat is volgens Radio 1 een groot probleem. De man van het Sint-uitzendbureau was buiten zinnen van woede. “Dat zal bij ons nooit gebeuren. Wij werken met ervaren, integere mensen die ook een Sint-examen moeten afleggen!” Zou ik best willen meemaken, zo'n examen. “Er komt een kleuter van 4 van rechts terwijl U uit het boek voorleest. Mag dat?” Lijkt me leuk. Aan de andere kant lijkt het me ook wel geinig om zo'n ladderzatte Sint op bezoek te hebben. “Zszzo meiszje…hehehe. Kommaar lekker bij ze ZSint op schoot zitten..oeps, niet op Zsint ze staf gaan zitten want dan zit je zo 20 centimeter hoger hehehe! Zsjo, ben jij lief geweest voor pappa hehehe? Zeg mevrouw hattu nog een beetje wijn? Zspaanse wijn graag, hehehe”Toch haalt het een beetje de charme van het Sinterklaas-feest af, al die nare berichten. In mijn tijd was alles nog lief en onschuldig. En ik geloofde ook best lang dat de Sint bestond! Maar ja, zo geloven miljoenen mensen op Aarde nog in een man met een lange witte baard dus zo gek is dat niet. De leraar van de 4e klas heeft eigenlijk alles verpest door te zeggen: “Jongens, ik weet best dat jullie al weten dat Sinterklaas niet bestaat maar laat die kleintjes van de eerste klassen nou lekker met rust. Ga nou niet zeggen dat hij niet bestaat anders verpesten jullie het hele feest voor ze!” Ik heb de hele pauze gehuild in het fietsenhok. Ik voelde me bedrogen. Door mijn moeder, mijn vader, zelfs mijn lieve oma, die toch écht het meest bang was voor Sinterklaas vorig jaar, door de leraar…door het leven. Toen al. Sinterklaas bestaat niet. “En die man dan? Vanmiddag was hij nog op tv. Het boek was kwijt! Hij had een schimmel tussen zijn benen, een staf in zijn hand, hij was het echt!!” probeerde ik thuis nog, maar het was te laat. De mythe was gebroken. Sindsdien geloof ik niks meer. En dat bevalt een stuk beter. Natuurlijk heb ik nog een tijdlang meegedaan aan de Nepperij, al was het maar voor mijn nichtje die een stuk jonger was. Dat was best wel stoer. Ik wist dan wél al lang wat er aan de hand was en had opeens door dat mijn oom naar het toilet moest. Jaja. Ik keek mijn moeder aan met een blik van: “tuurlijk…naar de wc, haha, laat me niet lachen!” en mijn moeder keek instemmend terug. In voorgaande jaren had ik me al zo geërgerd aan die oom die steevast als het bijna tijd was voor de Sint opeens naar het toilet moest. Als hij dan terug de kamer in kwam was ik altijd een beetje boos: “Ooom JAAHAAP, nou heeft u hem wéééér gemist!” Ik begreep niks van die onkunde. Als het je nou elk jaar overkomt, ga dan voortaan wat eerder naar dat toilet of hou het even wat langer op! Ja jezus. En dan nog de volwassen versie van het Sinterklaasfeest. Dat vond ik alweer minder. Surprises…bah. Ik hou al niet van verrassingen maar zeker niet als er een pieremegochel van een cadeau in een zooi appelstroop verstopt zit. Dit alles ook nog eens omgeven door een omhulsel van papier-maché, wat een tyfuswerk is om te maken maar in één klap volledig aan gruzelementen ligt. Nee, niks voor mij. Gedichten, ook zoiets. Vreselijk. In een grijs verleden heb ik bij één van mijn eerste vriendinnen Sinterklaas gevierd met de schoonfamilie. Op zich al geen pretje en mijn hoofd stond er ook helemaal niet naar. Ik had ook helemaal niet meer aan een cadeau gedacht en de winkels waren al dicht. Maar ik vind dat ik mezelf daar aardig uit heb gered. Ik maakte een gedichtje vooor de ouders van het meisje (waarvan ik de naam heb veranderd om onschuldigen te beschermen) en ondanks dat het rijmschema nergens over gaat en het tekstueel niet eens klopt wil ik dat toch nog even plaatsen: Sint heeft weken lopen denkenwat hij aan de ouders van Esther wilde schenken.Toen kwam hij op een idee:verdienen deze ouders wel iets? Nee!Hun dochter is namelijk veel te knapveel te leuk, te grappig en voor de grapdacht Sint: niks geen presentjeik bezorg ze gewoon een complimentje!want wie de wereld zo'n meisje schenktverdient meer dan Sint ooit bedenktdaarom dacht Sint heel beleefdProficiat! omdat U alles al heeft…Je wilt niet weten hoeveel liefde ik mocht ontvangen! Ze vonden het zòò origineel en zòòò lief, niemand lette meer op het feit dat ik te lui was geweest om een cadeau te kopen. De moeder van het meisje keek me aan met een blik van: “Waar was jij toen ik jong was?”, de vader schonk gelijk een biertje in (waar ik niet van hou, dus volgens mij trapte hij er niet helemaal in) en het meisje (die zogenaamde Esther) liet later die avond echt niks van me heel. Echt het kalk uit mijn rug, zeg maar. Ik vond dat ik er goedkoop van af kwam. Twee weken later was het alweer uit met dat meisje want relaties zijn net als de Sint: als je erin begint te geloven kom je van een koude kermis thuis.