Soms heb je andere mensen nodig om eens flink op de feiten gewezen te worden. Naar aanleiding van mijn vorige column, “Heet”, zijn er nogal wat woedende reakties binnengekomen over de volgende passage:”Na wederom een uitputtende nacht kwam ik doodmoe thuis. De autorit naar huis was dankzij de overmatige hoeveelheid drank voorbij gevlògen en tevreden stelde ik vast dat ik ondanks dat ik me van de rit niks meer kon herinneren toch weer keurig voor de deur geparkeerd stond. Wel een paar deuken erbij maar dat zal wel door een paar jeugdige buitenlanders gedaan zijn, dat kan niet tijdens de rit zijn gebeurd, dan had ik het wel gemerkt. Na drie pogingen gleed de sleutel moeiteloos in het daarvoor bestemde sleutelgat. En nadat ik ook de vier pin-sloten had ontgrendeld kwam ik met zo'n “ik ben tuihuis!!”-gevoel de hal binnen. Ik riep het niet echt want ten eerste zouden de buren daar last van kunnen ondervinden en ten tweede was er niemand thuis dus om dan te gaan schreeuwen leek me bij nader inzien zinloos.”Ik kan jullie niet vertellen hoeveel ontzettend leuke reakties ik hierop gekregen heb, waarvoor dank. Er waren echter ook mensen die zich enorm gestoord hadden aan een aantal dingen: ten eerste: waarom vier pin-sloten? Ten tweede: waarom gelijk weer die Duitsers beschuldigen van het schoppen van deuken in auto's, maar het meest storend vond men toch wel het feit dat ik met drank op achter het stuur heb gezeten! En dat, lieve lezers en lezeressen, heeft mijn ogen geopend. Er waren mensen die lachend naar mij toe kwamen met zo'n gezicht van: “Jij zal het allemaal wel heel grappig vinden, al die commotie? Trek je je toch niks van aan!”, maar die mensen hebben het mis. Ik wil even -in alle ernst- iets rechtzetten: ik wil niemand de indruk geven dat ik het goedpraat dat er mensen onder invloed van alcohol achter het stuur kruipen van een auto. Dat meen ik echt. Ik zie nu pas in hoe ontzettend dom deze uitspraak was. Maar ja, ik was ZO lam toen ik die column schreef, ik heb er gewoon niet over nagedacht. Dus iedereen die zich -volkomen terecht dus nogmaals- heeft geërgerd aan deze uitspraken: sorry. Een welgemeend sorry; het was eruit voor ik er erg in had (een uitspraak waardoor ik al veel van mijn sexuele relaties heb zien stranden)Aangezien enkelen onder jullie vinden dat de host van deze site per direkt afscheid moet nemen van mij als columnist en daarnaast hier en daar een bedreiging aan mijn adres is binnengekomen (in slecht Nederlands, zal wel geen Nederlander zijn) wil ik toch graag even een charme-offensief er tegenaan gooien; ik wil laten zien dat ik ook een 'andere kant' heb: een lieve, begripvolle en betrouwbare kant. Of in ieder geval lief en begripvol. Ik weet dat het vechten tegen de bierkaai is want de meesten van jullie hebben na het lezen van bovenstaande passage al een diepgewortelde haat ontwikkeld en daar heb ik het zelf naar gemaakt, waarvoor dus nogmaals -misschien ten overvloede- sorry, sorry, sorry.Natuurlijk ben ik als kleine jongen ook niet altijd een lieverdje geweest maar toen dronk ik nog niet! Althans: geen alcohol. Ik had toen ook nog geen auto, althans: geen auto waar je de weg mee op mocht. Gewoon dinky-toys. Wel had ik huisdieren. Eigenlijk door de jaren heen verrassend veel huisdieren, op de één of andere manier leefden ze nooit lang. Ik had cavia's, vlooien, konijnen, honden… o ja, honden…dat vind ik zulke lieve beesten. Hier bij mij thuis heb ik maar liefst drie grote Duitse (!) herders. Zulke lieve beesten. En gehoorzaam hè? Ach, die Duitse herders zijn zo gehoorzaam. Ieder bevel volgen ze op. Zo heb ik ze geleerd dat ze op de kattenbak hun behoefte doen. Werkt perfect. Ik ben natuurlijk nooit thuis en zo hoef ik ze nooit uit te laten, werkt perfect. En die dankbare blik in hun ogen als je dan één keer per dag of anders om de dag die deur opendoet van die pikdonkere ruimte om ze eten te geven: prachtig. Ze vallen echt over elkaar heen om als eerste te eten. Komt ook wel omdat die studio waar ik ze in heb gestopt wel erg aan de kleine kant is maar die beesten weten niet beter, ik heb ze al vanaf pup. Ja, ik heb er echt veel plezier van en dus weinig omkijken naar. Heerlijke beesten.Maar goed, ik had het dus over vroeger. Ik weet nog wel dat je vroeger -in mijn tijd- altijd op straat rondhing. Dat kan nou niet meer met al die verkeersdrempels en rotondes, maar toen…je kon voetballen op straat en ja, laten we eerlijk zijn, ook wat kattenkwaad uithalen hè? Jaja, ook ik. Dat hoort erbij, vind ik. Als kind mag je best een beetje ravotten en dan ga je weleens wat te ver ja. Dat komt voor, maar dat hoort erbij, bij jong zijn. Echt spijt heb ik alleen gehad van dat mens van de Kankerbestrijding. We hebben toen met vier jongens uit de straat, van die echte schoffies weet je wel, van die doerakken, zo'n collectante in een portiek geduwd en haar collectebus gestolen. Van dat geld zijn we toen pakjes sigaretten gaan kopen! We rookten die pakjes zo snel op dat je de uitzaaingen kon horen reutelen. Maar ho, in die tijd wisten we nog niet dat roken kankerverwekkend was hè? Alles in het tijdsbeeld zien. Maar goed, achteraf heb je daar natuurlijk spijt van -tuurlijk- maar ach, het is nou meer dan 5 jaar geleden en je moet niet steeds terugkijken vind ik.Ik stel me natuurlijk heel erg kwetsbaar op in deze column maar dat moet dan maar een keertje. Ik wil echt kost wat kost dat beeld wegnemen van een roekeloze, dronken automobilist die wat tegen Duitsers heeft. Terwijl het tegendeel waar is: mijn biologische opa is een Duitser! Ik ken hem alleen van foto's hoor. Zo schattig, die helm van mijn opa en dan mijn oma ernaast met al haar haar afgeknipt. Het was net na de oorlog maar je ziet aan hun blik dat ze gelukkig waren. Nee hoor, ik heb juist niks tegen Duitsers. Zowiezo niet tegen buitenlanders dus hè? Voordat daar weer misverstanden over bestaan. Nogmaals: we wonen op een wereld waar bijna 7 miljard mensen wonen en wij in Nederland zijn slechts met 15 miljoen…dan zijn er wel héél erg veel buitenlanders. Die kan je nooit allemaal haten, dat is onbegonnen werk.Om even af te ronden: ik ben geschrokken van de hoeveelheid reakties over dat dronken achter het stuur zitten, 'met mijn zatte ballen'. Ik dacht eerst nog dat ik het zò overdreven had opgeschreven dat iedereen de humor er wel van in kon zien maar nu zie ik pas dat ik fout zat. Over dit soort onderwerpen maak je gewoon geen grappen. Klaar. En dat meen ik echt. En nogmaals: sorry. En natuurlijk heb ik wel eens met drank op achter het stuur gezeten, ik zal het eerlijk toegeven. Tot nu toe ging het altijd goed, behalve dan die ene keer. Het moet ongeveer een jaar geleden zijn (ik heb ook nog een geheugen als een zeef, maar ja, zelf naar gemaakt) dat ik inderdaad doorhad tijdens het rijden dat ik teveel gedronken had. Meestal rij ik alleen maar beter, maar deze keer raakte ik echt stoepranden, vuilnisbakken, hier en daar een hond of een duif (dat zie je niet met die snelheid)…het was niet te doen. En toen heb ik wel tegen mezelf gezegd: ik ben precies halverwege, dit gaat niet goed….ik ga terug. Maar dat is dan ook de enige keer.Zo zien jullie maar dat het allemaal wel meevalt met mij. Ik hoop dan ook dat de lucht geklaard is. Ik ga mijn leven eens flink onder een vergrootglas leggen en mijn verantwoordelijkheden nemen. Wordt wel eens tijd. En eens een beetje op mijn gezondheid letten, drank maakt ook IN het lichaam meer kapot dan je lief is, besef dat goed. Bovendien: de levertijd voor een nieuwe lever is ook meer dan een jaar, dus je moet nog goed plannen ook. En tegen al mijn vrienden die zo grappig staan te doen in de kroeg zal ik ook zeggen dat vanaf nu er een nieuwe Peet is opgestaan. Zij hebben altijd van die lollige grapjes die ze van Herman Finkers hebben gepikt, zo van: “alcohol is helemaal niet slecht voor de mensheid. Weliswaar gaan er wel meer dan 1000 mensen per jaar dood door de gevolgen van alcohol maar er komen ook weer 2000 mensen bij door de gevolgen van alcohol” En maar lachen met zijn allen. Nee, ik niet meer. Mijn ogen zijn geopend. Vanaf nu ga ik minder drinken en op mijn voeding letten. Geen vette dingen, geen varkensvlees meer, geen boter….o ja, boter is wel zo slecht voor de mensheid. Kijk daar alsjeblieft mee uit. Voor je weet heb je het op je hoofd, maar daar weten velen van jullie volgens mij al alles van.Daar wilde ik het maar bij laten. Tot (misschien) een volgende keer, mits de host van deze site me nog wil hebben. Ik zie het somber in. Sorry, sorry, sorry dus nogmaals hè? Weer vriendjes?