Na een paar dagen Parijs ben ik weer in het land. Ik moest daar zijn voor zaken. Persoonlijke zaken dan. Parijs is een mooie stad, dat heb je vast wel eens eerder van iemand gehoord. In 1 gebouw zit meer historie dan in heel Amerika bij elkaar. Het onderhoud van die panden moet wel een vermogen kosten en dat berekenen de Parijzers dan tegenwoordig gemakshalve door aan de bezoekers van de stad, zo heb ik de afgelopen dagen gemerkt. Mon Dieu, mon Dieu! Mijn God, Mijn God.Maar goed, ik ben weer veilig thuis dankzij de TGV, die overigens alleen tussen Brussel en Parijs zijn naam eer aandoet. Tussen Brussel en Den Haag is een “Boemeltje” meer aan de orde. Milieu-organisaties moeten dood. Klaar. Scheelt echt veel tijd.Ik zit nu even in de Fresh FM studio tijdens de Flitsende 50. Het is zomer en dan is de inspiratie ver te zoeken. Bovendien moet ik morgen de hele dag meedoen aan het Beach Volleybaltoernooi voor de Haagse Horeca en dan komt er weinig van een kort Blog. En dat is jammer want ik had het tempo net zo lekker te pakken. Dus vandaar.Het Haags Horeca Volleybaltoernooi is echt iets om naar uit te kijken. Om TIEN UUR worden de teams verwacht. Ja, 's morgens inderdaad! Nou is dat voor Lunchroom “De dik belegde Boterham” natuurlijk minder erg dan voor een nachtzaak. In de tijd van de “O” waren dit soort dagen echte beproevingen. De mannen werden van de jongens gescheiden. In 1 keer doorgaan was meer regel dan uitzondering maar afbellen of afzeggen voor Volleybal was geen enkele optie, dat wist iedereen. We zijn in die tijd door totale uitputting helaas ook enkele goede glazenhalers verloren. Dat waren mooie uitvaarten met veel volk. Schitterend om aan terug te denken. Maar ja, Volleybal wacht op niemand…Morgen is het dan zover. De meeste collega's in ons team, de “Oldies” (een naam die werd bedacht voor de Oude O-spelers, zoals ikzelf, Nico en Rob), zijn zojuist terug van een trainingsstage in Mexico (of Noord-Italie, net als bij Rasmussen (of zoals de Duitsers zeggen: “Raus Mussen”) en ik zag die frisse, oude koppies vanmiddag en dat zag er goed uit. Ja, echt. Scherp. Dat is het woord. Morgen moeten we om elf uur stipt aanvangen met de eerste wedstrijd en omdat we verleden jaar zijn GENAAID door de jury gaan we dit jaar voor sportieve revange. We deden vorig jaar een gooi naar de prijzen en moesten worden gediskwalificeerd. Dit jaar doen we het anders. Verliezen komt niet in het woordenboek voor. Winnen is de enige optie. Voor minder doen we het niet.